..กับฝันเจ้า..
แม้ไร้บทกล่อมเห่บนเปลป่าน
และมิรู้เทพนิทานหายไปไหน
นอน.นะเจ้าอุ่นพี่นี้โลมไล้
แทนหมู่มวลดอกไม้สายลมนั่น
หลับให้ลืมความจริงที่รู้จัก
หาใช่เรา.เสลาสลักจากสวรรค์
ด้วยสองมือมอซอ.พอพอกัน
เรายังเหลือเอื้อปันในวันนี้
จนลุกตื่นจากหลับกระหยับร่าง
ค่อยหยิบเอาอ้างว้างออกวางคลี่
แล้วป้ายปาดฝันหม่นเท่าที่มี
ละเลงโลก.ย้อมสี.ทีละใบ.ฯ
"ปางสีฝุ่น"
