ปล่อย......

ปล่อย......

สุดท้ายนั้นก็เป็นดั่งเช่นคิด
ความมืดมิดชิดตัวก็รัวหา
ความมืดมนหม่นหมองนองน้ำตา
ถึงเวลามาให้กับใจตน

คงมิใช่ได้หมองเหมือนผองอื่น
น้ำตารื่นรินใจมิใช่หม่น
เป็นน้ำตาปิติดำริยล
ที่รินหล่นตนหมายประกายงาม

สมดั่งที่เราหมายนั้นได้แล้ว
เหมือนดั่งแก้วเจียรนัยได้อร่าม
สมดั่งปองมองดูทุกผู้นาม
ไม่ยินหยามเหยียดเลยก่อนเคยเป็น

เมื่อมองดูรู้นัยก็ใจหาย
ถึงวันคล้ายอำลาใกล้มาเห็น
เหมือนสายธารผ่านไหลมาให้เย็น
เหมือนดั่งเพ็ญส่องฉายแล้วหายไป

เมื่อมองสุขสุขย่อมมาพร้อมด้วย
งามสำรวยช่วยบ้างเดินทางไหน
เพียงน้อยนิดคิดหามิลาไกล
ทุ่มสุดใจใคร่ครวญมากล้วนงาน

ถึงเวลาแล้วหรือสองมือปล่อย
น้ำตาพลอยร่วงรินหลั่งจินต์ขาน
โชดดีนะ..ทั้งผองเรืองรองกานท์
คนเมื่อวาน ผ่านมาขอลาแล้ว.

พิณจันทร์
๙ เมษายน ๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ปล่อย...... (อ่าน 4106 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้