แลกใจได้เจ็บ...
สัมภาระสนามใส่ย่ามแบก
ตะวันแรกส่องทางสว่างใส
เมื่อแรกเริ่มเดิมเพียงตนเสี่ยงไป
เดินทางไกลใจมั่นบากบั่นมา
พร้อมสมองพร่องแก้วตั้งแนวรับ
มากนานับจับมั่นต้องสรรหา
แต่สมองพร่องนั้นคือปัญญา
และอัตตามิสมอุดมตน
มีจุดหมายปลายทางสว่างจ้า
ให้ตามล่าท้าทายตระกายสน
มองหาใครไม่มีเลยสักคน
จะอับจนสนเพื่อนในเรือนคำ
ต่างก็มีน้ำใจมอบให้รับ
และสัมทับกลับมาอย่าระส่ำ
ให้มุ่งมั่นกลั่นจินต์ผินกระทำ
และจดจำนำมาผิดอย่าเดิน
.......
ก็เป็นเพียงเสียงบ่นของคนบ้า
แรกเข้ามาพาทีสุดที่เขิน
มากหนทางต่างแปลกแทรกเผชิญ
สุขเหลือเกินเมินหมายจุดหมายมี
สัมภาระอักษรเป็นกลอนแบก
กลับทางแรกแทรกตัวหวาดกลัวหนี
มาอีกไหมให้เจ็บเหน็บฤดี
บนวีถีอักษราเข้ามาเรียน
พิณจันทร์
๑๗ เมษายน ๒๕๕๗
