(ขอบคุณภาพจาก www.gotoknow.org)

กลางความมืด
************
แสดสุดท้ายสายรุ้งลับทุ่งกว้าง
ฟ้าเริ่มรางรางมัวสลัวหม่น
นกเริงร่าคืนหลังกลับรังตน
ฟังสับสนสำเนียงเสียงจอแจ

พอราตรีคลี่ม่าน..ฟ้าบ้านนอก
ทั่วทุกซอกตรอกมุมมืดคลุมแผ่
ความสงบเป็นนิรันดร์มิผันแปร
ยินเพียงแต่หริ่งหรีดกรีดระงม

ท่ามกลางความมืดนี้ทุกชีวิต
ต่างได้สิทธิ์เสรีมีสุขสม
หลับสนิทนิทราอิ่มอารมณ์
ไมตรีห่มรักละมุนอุ่นเอื้อกัน

เมื่อราตรีคลี่ม่าน..ฟ้าบ้านนอก
ทั่วทุกซอกตรอกมุมมืดคลุมกั้น
และในทุกชีวินแถวถิ่นนั้น
เกษมสันต์สดใส...ไร้มลพิษ

สุวัฒน์  ไวจรรยา
><><><

><><><><

คือ..ความแผกแตกต่างอย่างเห็นได้
ฟ้าบ้านนอกสดใสไร้เรื่องยุ่ง
ฟ้าเมืองหลวงคลุ้มคลั่งเรื่องนังนุง
ไม่อยากมุ่งมายลเปื้อนมลทิน

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๐๓ / ๐๕ / ๒๕๕๗