ไอรักลั่นทม

สองนั่งอิงพิงไหล่เคียงชายน้ำ
มัจฉาดำแหวกว่ายได้ผุดโผ
ตะวันรอนสะท้อนแสงแดงกลมโต
พราวพร่างโชว์สีสันดั้นเมฆา

มวลวิหกผกผินต่างบินกลับ
ไปเกาะจับกิ่งคอนนอนรังหนา
ต่างส่งเสียงทักทายกันไปมา
ให้อิจฉานกเจ้าไม่เหงากัน

กรุ่นกลิ่นหอมน้อมใจไปไกลนัก
ลั่นทมโอบไอรักประจักษ์ขวัญ
บ้างโรยร่วงประดับพื้นชื่นชีวัน
งามดอกนั้นทั้งต้นแลบนดิน

อุ่นอิงรักราบรื่นชื่นยิ่งไหน
ยังครองใจดวงแดมิแปรสิ้น
เพียงหนึ่งน้องนวลนี้ชื่นชีวิน
มิยลยินอื่นใดที่ไหนเ้ลย



ยังขายข้าวมิได้เงินเกินกำหนด
นายทุนกดเงินกู้ดูเหลือเอ่ย
ทุกข์ชาวนาน้ำตารินสิ้นเปรียบเปรย
สุดจะเผยถ้อยคำพูดย้ำใด

มิคิดทำล้ำสิ่งสื่อสนอง
ผิดครรลองประเภณีที่มีให้
ขอโปรดจงฟังคำเชื่อน้ำใจ
มิทำใดผิดข้องเจ้าหมองจินต์


ขอบคุณครับ

ศิลาสีรุ้ง
๑ มิถุนายน ๒๕๕๗