๐๐.. เจ็บ ..๐๐

เจ็บ

ฉันเหงา เศร้าโทรม โถมถา
อุรา ระทม ตรมไหม้
เขารู้ ฉันรัก เพียงใด
แล้วไย แกล้งย้ำ คำรวน

ฉันทน หม่นหมอง ครองโศก
วิโยค อกช้ำ กำศรวล
ถ้อยคำ ยิ่งหนำ จำตรวน
จิดป่วน ล้วนร้าว ฤดี

คำน้อย ร้อยตรึง ถึงห้วง
เจ็บหน่วง บ่วงร้าย กลายนี่
ร้อยรัด มัดแน่น วลี
จักมี วันใด คลายลง

ดั่งนก เจ็บฝืน ยืนทรุด
หยัดยุด เหน็บหนาว ก้าวหลง
กระสุน เพียงนิด ปลิดปลง
คืนคง พื้นดิน ถิ่นตาย

ชีพฉัน มิต่าง ดั่งนก
โผผก คืนวัน เวียนว่าย
สักวัน ด้นดั้น ผันกาย
จุดหมาย ปลายทาง ระทม

สุดแท้ ทุรน ด้นดิ้น
ยลยิน วาที ที่ขม
มองฟ้า พาวอน พรพรหม
ไม่ชม ชอบแกล้ง กร่อนใจ

วันนั้น มาถึง ซึ้งค่า
สายตา หนึ่งใคร มิใกล้
สายจิต บิดผัน บั่นไป
สิ้นไร้ สิ้นแรง ..สิ้นเลย

ขอบคุณครับ

ศิลาสีรุ้ง
๑ สิงหาคม ๒๕๕๖

ขอบคุณภาพจาก Internet ครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐๐.. เจ็บ ..๐๐ (อ่าน 12530 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้