~* ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๗ *~
คิดถึงจังแม่จ๋าน้ำตาไหล
ลูกโทรไปไม่รับเกินนับสาย
โทรศัพท์รับวางเคยข้างกาย
หรือพี่ชายกายไปอยู่ไร่นา
เคยโทรหาทุกครั้งดั่งวันนี้
คือวันที่สิบสี่เดือนสิงหา
แม่เคยแกล้งนึกยังไงให้โทรมา
เลยแกล้งเย้าเขาว่า..มายืมเงิน
ปีที่แล้วยืมไปแม่ไม่หลง
หนี้ยังคงมิใช้อย่าได้เขิน
ต้องคืนต้นทบดอกบอกส่วนเกิน
แต่บังเอิญปีนี้แม่มีตังค์
แม่หัวร่อพอใจลูกไม่เถียง
อาจยินเพียงเสียงสะอื้นแทรกคืนหลัง
น้ำตาหล่นแม่จ๋า..คิดถึงจัง
แม่เงียบฟัง..นั่งอยู่ลูกรู้ดี
ถึงวันเกิดลูกหนาโทรมากราบ
มือถือทาบหูฟัง..หันหลังหนี
หลบหลานหลาน..ขานหยอกบอกทุกที
มองย่ามีน้ำตาทุกคราไป
คิดถึงจังแม่จ๋า..ลูกมากราบ
น้ำตาอาบโทรศัพท์รับได้ไหม
ลูกคนบาปซาบซึ้งถึงทรวงใน
ลูกมิได้กลับไปได้กราบจริง
พิณจันทร์
๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๗
