จำลาแล้วถิ่นแดนออมสินไทย
จุดเทียนให้รำลึกถึงครูนั้น
จะเป็นศิษย์ครูตลอดชั่วนิรันดร์
ถึงไกลกันคือใกล้อยู่ทรวงใจ
ครูเดินทางข้ามขอบฟ้านภาส่อง
รักปกป้องกันภัยถึงจุดได้
จุดหมายนี้ที่มาคือบ้านพักใจ
ให้ครูได้พักผ่อนหลังทำงาน
บ้านของครูอยู่ที่ประเทศนี้
ศิษย์จึงที่จะตั้งจิตอธิษฐาน
ขอให้ครูมีชีวิตที่ยืนนาน
รักครูผ่านทางจิตที่ผูกพัน
บุญกุศลที่ศิษย์ทำศิษย์ยกให้
ทั้งดวงใจรักของศิษย์ไม่แปรผัน
แสงสว่างจากบุญช่วยคุ้มกัน
คุณครูนั้นให้พ้นจากอันตราย
รักบริสุทธิ์จากครูและลูกศิษย์
จากดวงจิตนั้นเรียงเป็นเส้นสาย
บุญคุณครูนั้นเปรียบดั่งดาวราย
เชื่อมเป็นสายสู่ทางสวรรค์เอย
ดนยา จันทร์เจริญ
