สาวน้อย

๑

ควันกรุ่นปลายท้ายฟืนที่ยื่นเข้า
ในสามเส้าเตาหินถิ่นบ้านป่า
ฟุ้งกำจายแกล้งเย้าเข้านัยน์ตา
ของใบหน้านงเยาว์เจ้าซุกซน

มือป้องหน้าปัดควันหันหน้าหนี
เสียงอู้อี้ตีควันปากพลันบ่น
พ่อยิ้มน้อยพลอยขำคำหน้ามน
แม่ขำปนบอกกล่าวเจ้าถอยไป

ยืนท้าวเอวถอนใจให้หงุดหงิด
ควันสะกิดงามขำน้ำตาไหล
มองช่องทางพลางยื่นท่อนฟืนไว
แม่รับให้เนื้อนวลพร้อมสรวลแย้ม

ไหล่แม่ไหวขึ้นลงอยู่ตรงหน้า
เหงื่อไหลบ่าพราวพรั่งหลั่งข้างแก้ม
ไรผมอ่อนหยักศกพลิ้วโบกแซม
ตกแต่งแต้มแม่งามนักยามนี้

ปลาดุกนาสุกหอมล้อมวงเข้า
อาหารเช้าก่อนงานด่านวิถี
เป็นกำลังชาวนามาอย่างดี
แม่เร็วรี่จัดแจงแต่งใส่จาน

เนื้อปลาแกะหวานนุ่มและชุ่มลิ้น
นงเยาว์กินอย่างสุขทุกอาหาร
พร้อมครอบครัวน้องพี่นี้สำราญ
และช่วยงานจากนี้ที่บ้านนา




ดาว พิณนรี

เด็กน้อย

๐

จากเด็กน้อยดอยสูงใจมุ่งมั่น
ให้บากบั่นสู่เมืองเนื่องศึกษา
แม้ชีวิตต่างไปเมื่อไกลมา
แต่หัวใจใฝ่หาบ้านป่าดอย

เหมือนวันนี้ที่เห็นเป็นทุกเช้า
ตื่นมาเข้าครัวไวแม่ใช้สอย
ก่อไฟฟืน นึ่งข้าวเหนียว เดียวพระคอย
เป็นเด็กน้อยใส่บาตรมิขาดเลย

ขวันโขมงโฉงเฉงบรรเลงจุด
เหล็กไฟชุดฉุดใจให้นิ่งเฉย
สมาธิ พินอบพิเทาเคย
ไฟค่อยเผยควันร้อนก่อนแสงโชน

ตั้งหม้อข้าวเอาไว้ไปอาบน้ำ
แต่งตัวล้ำจ้ำอ้าว..สาวผาดโผน
เพื่อนมาเรียกไปเรียนเพียรตะโกน
เด็กทะโมนแต่น้อยบนดอยไกล

รองเท้าแตะให้มีก็ดีถม
แต่หกล้มทุกวันมันไถล
อ้วนตุ๊ต๊ะ หน้าบึ้งตึงกว่าใคร
เอาแต่ใจแม่ตีทุกวี่วัน

คิดถึงจังดั่งวานอยู่บ้านห้วย
แม้วคอยช่วยอวยงานให้ผ่านผัน
โรงเรียนเลิกก็มาเล่นด้วยกัน
คราวก่อนนั้น ภูหินร่องกล้า บ้านป่าเนา.

พิณจันทร์
๑ กันยายน ๒๕๕๗

*  ภาพไฟชุด พ่อเอาหินเหล็กไฟฝังไปในไม้
 เวลาจุดก็เอามีดฟันลงเบาๆให้เกิดประกายไฟมาที่ขี้ฝอยค่ะ
หาภาพโบราณไม่มีค่ะ ใครเคยอยู่แบบนี้มั้ยน้อออ...*

เอาไปเลยพันไลค์ให้เต็มที่
แหมถ้ามีเป็นหมื่นยื่นให้เจ้า
ช่างสรรหาจริงแท้แม่นงเยาว์
ภาพเก่าเก่าไม่มีพี่ไม่ทัน 

(ขอต่อกลอนตัวเองนะคะ )

๐ ช่วยงาน ๐

๒

ถือกระติบหยิบปลาย่างลงกลางทุ่ง
เดินหน้ามุ่งปัดเป๋เซถลา
เสียงเจื้อยแจ้วใสหวานของกานดา
ก้องลั่นป่ากลบไพรในทันที

เดินตามหลังพ่อมาอย่าซนนัก
แม่เจ้าจักตามหลังระวังผี
ให้ดวงใจของเราเจ้าคนดี
ได้เปรมปรีดิ์ปลอดภัยไม่กังวล

หลังพ่อชุ่มด้วยเหงื่อตามเสื้อผ้า
ไหล่พ่อหนาแข็งแรงแกร่งทุกหน
ผิวกร้านแดดแผดเนื้อเพื่อหน้ามน
พ่ออดทนเพื่อเราหนูเข้าใจ

พอถึงทุ่งนงเยาว์ก็เข้าจับ
มืออ่อนนุ่มขยับจับคันไถ
ร่างน้อยเซล้มคว่ำคะมำไป
ลื่นไถลลุยโคลนจนตัวดำ

ฮ่า  ฮ่า เสียงหัวเราะพ่อดังลั่น
แม่ยิ้มขันลูกสาวเจ้างามขำ
"ดูพ่อก่อนซิจ๊ะอย่าเพ่อทำ
ล้างโคลนคล้ำดำมอมที่ย้อมกาย"

เสร็จงานไถวันนี้ที่สุขนัก
แม่เก็บผักริมหนองคลองคูฝาย
มีหอยขมงมตักอีกมากมาย
"จะแกงอ่อม..ตัวร้ายจะได้กิน"

ตะวันเย็นอัสดงลงขอบเขา
ลับเหลื่อมเงาเมฆาภูผาหิน
ฝนพร่ำสายเบาบางช่างหอมดิน
แสงจะสิ้นครบวันนั้นอีกครา

ดาว พิณนรี

 

"จะแกงอ่อม..ตัวร้ายพลันหายสิ้น"
หล่นโคลนดินยินถังยังถลา
แม่ให้หิ้วกลับบ้านสำราญตา
ตอไม้ขวางข้างหน้าถลาล้ม

 

ไม่ได้กินลิ้นรสพออดหนอ
คนหัวร่อพ่อจ๋าพาเสียงขรม
แต่หันมองหน้าแม่แลระทม
ไม้แส้จมในมือที่ถือคอย

 

"จะแกงอ่อม..ตัวร้ายอดได้กิน"ฮ่าๆๆ

ต่ายจ้า..ขำอ่ะ

 

จะแกงอ่อมตรอมใจไยต้องอด
สุดรันทด/อดลิ้มชิมอ่อมหอย
เพราะตัวร้ายตายแน่แม่เนื้อกลอย
กระต่ายดอยขวางลำทำเสียเละ

พี่ระนาด! คุณศิลา! คุณหิ่งห้อย! คุณวิษณุ! พิกุล! ป๋า! น้องแกล้งงงงง! อดกินหอย!
นี่!ฟ้องเลย ให้อยู่ไม่สุขกันทั้งบ้าน หุหุ

(ขอต่อสำนวนที่สองของตัวเองค่ะ )

๐ อีกวัน..ตามรอยพ่อ ๐

๓

แสงอุทัยสาดลงตรงหน้าต่าง
ลูบไล้ปรางแผ่วเบาเคล้าใบหน้า
เนื้อนวลน้อยกลอยใจในมารดา
ค่อยลืมตารับแสงแห่งอรุณ

พับที่นอนหมอนน้อยด้อยกำลัง
เก้อเก้อกังยังสู้ทั้งบู๊บุ๋น
เอาชำนะงานหนักจักเป็นทุน
ตอบแทนคุณแม่พ่อพอทำเนา

หลังกิจเช้าเข้านาประสาเด็ก
มือเรียวเล็กเล่นดอกไม้ไม่เคยเหงา
มองโค้งรุ้งทุ่งนาฟ้าบางเบา
ก็สร้างฝันนงเยาว์ดูเข้าที

เล่นกับน้ำย่ำโคลนทะโมนนัก
ประสาวัยน่ารักจากท้องที่
ของบ้านนาป่าดงเขาพงพี
ก็สุขศรีนักเจ้าเยาวมาลย์

ตั๊กแตนเพื่อนเก่าเจ้าผีเสื้อ
ระบำพลิ้วงามเหลือเมื่อบินผ่าน
ฟ้าจะมืดลงเกินมิเพลินนาน
พ่อเรียกขานสาวน้อยคอยเดินตาม

เท้าน้อยเรียวเทียวย่ำตามรอยพ่อ
รอยที่ก่อเกิดกล้ากลางสนาม
ของชีวิตต้องสู้อยู่ทุกยาม
เท้าน้อยงามตามพ่อก็สุขใจ





ดาว พิณนรี

 

เป็นคนขั้นเวลาอักษราพี่
เสี่ยงโดนตีมิยอมวิ่งอ้อมไหว
เมื่อวันก่อนค้อนลงร่วมวงไป
หม้อหอยให้เททิ้งวิ่งแทบตาย

เป็นสาวน้อยไม่นิดเรื่องคิดอ่าน
นมแตกพานเท่านั้นยังมั่นหมาย
อนาคตคิดต่อมิท้อกาย
แท้รำบายกลอนงามท่ามป่าเนา

ธรรมชาติสร้างสรรค์จำนรรจ์พี่
สำนวนนี้ไม่เล่นพิณเพ็ญเฉา
ทั้งผีเสื้อตั๊กแตนกอดแทนเรา
งั้นคอยเฝ้า สำนวนใหม่ ใส่กระจาย 

ฮ่าๆๆๆ

เล่นขั้นเฉยๆค่ะพี่ดาว ไว้ให้ลงครบ จบเนื้อเรื่องแล้วต่ายจะลบที่ขั้นออกค่ะ
จะได้เป็นกลอนเป็นสำนวนที่อ่านไม่ติดขัดในเนื้อหาค่ะ..
เหอะน่า..เล่นเพื่อให้ครึกครื้นๆๆให้งานไม่เงียบจ้าาา ..
รักนะจุ๊บๆ เชื่อว่ามีคนอิจฉา ฮ่าๆๆ รู้นะว่าใคร ฮ๋าๆๆ

ต่ายจ้าา..

มีพักเบรคบ๊องบ๊องของน้องพี่
ก็ดูดีดูได้ใช่เสียหาย
พักดูโฆษณาพาสบาย
ได้ผ่อนคลายหลายแบบก็แซ่บดี
 
เอาไว้แบบนี้แหละ ขั้นเวลา ไม่รู้จะมีที่จบป่ะ
 

๐ กล่อม ๐

๔

ตะวันพลบจบวันอันแสนสุข
ราตรีปลุกเดือนดาวพราวไสว
เรืองระย้าแทนโคมโฉมวิไล
สาวหน้าใสยิ้มรื่นชื่นอารมณ์

กลางแสงไต้ไหวเต้นเล่นลมล้อ
ประกายก่อแสงไฟได้เหมาะสม
สร้างนิมิตพ่อแม่แท้น่าชม
ดั่งภาพพรหมป้องลูกทุกราตรี

"พ่อนั่งลงข้างหนูดูดาวพ่อ
งามจริงหนออยากได้ไยดาวหนี
ยิ่งคว้าก็ยิ่งไกลไปทุกที
พ่อตัวใหญ่คว้าซีที่ดวงนั้น"

"ตาของเจ้างามกว่าดาริกา
เจ้างามกว่าดาวไหนในสวรรค์
พ่อจะป้องดาวนี้ด้วยชีวัน
จงหลับฝันได้แล้วนะแก้วตา"

เสียงละมุนเอื้อนกล่อมพร้อมกับจูบ
มือกร้านลูบปอยผมแม่ก้มหา
เสียงใสใสร้องรับกับมารดา
กลบเสียงป่าใดใดไม่อาวรณ์

เสียงแม่หยุด..เหลือเสียงใส..วัยน่ารัก
กังวานนัก/เจ้ากล่อมไพร/เสียงใสอ่อน
ปนเสียงหาวสาวน้อยค่อยง่วงนอน
เสียงหนัก..เบา..เพลาผ่อน
                                ..และ..อ่อนลง



 
ดาว พิณนรี