~เรียนจบค่อยคบครอง~
เมื่ออยู่ใกล้ใจหวั่น...จับมือกันก็หวั่นไหว
หากกอดมิรอดใคร..สองกายนั้นย่อมสั่นเทา
แท้จริงสิ่งธรรมมะ..เป็นคำพระประสมเข้า
หนุ่มสาวเมื่อคราวเยาว์..เหตุใดกันนั้นเสียตัว
พระมหาสมปอง....เหตุทั้งผองท่านมองทั่ว
วุ่นวายกายสั่นรัว....เกิดอะไรเมื่อใกล้กัน
ห่างไว้ก็ไกลขม...สุขอารมณ์ระทมหนัน
ดีควรล้วนถึงวัน...ตัดสินใจถึงวัยมี
อยู่ปองหรือครองคู่...ครองนั้นอยู่เป็นคู่ผี
อยู่ปองแค่บางที......คนก่อนเก่าเขาไม่ทำ
อยู่ใกล้นั่นใช่วัด...เข้าขจัดกิเลสต่ำ
เด็กน้อยพลอยระกำ..หากผู้ใหญ่ไม่ดูแล
ใกล้กันนั้นเสียตัว...อาภรณ์ยั่วก็แล้วแต่
ศึกษาคือข้อแม้...เมื่อเรียนจบเลือกคบครอง.
พิณจันทร์
๔ กันยายน ๒๕๕๗*กาพย์ยานี11..
หนึ่งบทมีสองบาท บาทละ 11 คำ แบ่งเป็น 2 วรรค วรรคแรก 5 คำ วรรคหลัง 6 คำ
บังคับสัมผัสระหว่างวรรคที่ 1, 2 และ 3 ทิ้งสัมผัสวรรคที่ 4
สัมผัสระหว่างบทส่งจากท้ายบทแรกไปยังท้ายบาทแรกของบทต่อไป
*กราบนมัสการเอ่ยถึงพระอาจารย์พระมหาสมปอง
ด้วยเมื่อวานฟังท่านเทศน์ในยูทรูปค่ะ และขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
