ให้เธอวางกลางหัวใจ

ฉันสรรปลูกดอกไม้ไว้เต็มสวน
ทั้งหมั่นพรวนดินให้ไม่ขาดสาย
นับวันยิ่งกิ่ง บรรณ พรรณราย
รอผลิดอกขจรขจายให้คนชม

ด้วยความรักอย่างยิ่งกิ่งจึงกล้า
รับน้ำฟ้าจากใจไหลสะสม
สารพัดสัจจะปรายประพรม
ช่วยเพาะบ่มต้น ใบ ให้เริงแรง

ด้วยความหวังหลั่งรินมิสิ้นสุด
จึ่งเร่งรุดเติบช่อ รอรับแสง
คลี่สุมาลย์เกสรซ้อนแสดง
น้ำค้างแฝงกลีบบางพร่างวิญญาณ์

อาจแมงบ่อนหนอนบ้างเป็นบางครั้ง
รากก็ยังแผ่ขยายหลายสาขา
รับปุ๋ยนามไมตรีที่งามตา
บำรุงรักษ์เรื่อยมาเป็นอาจิณ

ฉันพาเธอเดินกินลมมาชมสวน
ซึ่งหลากล้วนมวลมาลี หลากสี กลิ่น
ล่อผึ้งงานสาวหนุ่มและภุมริน
ด่ำดื่มกินน้ำหวานเลี้ยงธารใจ

มือฉันเด็ดดอกน้อยให้เธอนั้น
เป็นของขวัญเพื่อนสนิทและมิตรใหม่
ดอกหนึ่งวางใต้หมอนตอนห่างไกล
ดอกหนึ่งวางกลางฤทัยไม่ห่างกัน

แทนถ้อยคำปลอบโยนจากโพ้นฟ้า
ยามเธอล้า หมดหวังจะรังสรรค์
ขอดอกไม้ร่ายคำเป็นกำนัล
ปลอบปลุกเธอให้มุ่งมั่นทุกวันคืน

.........................................

เปลวเพลิง