ใกล้จะออกพรรษาเข้าหน้าหนาว
หลายเรื่องราวมาเล่าเท่าที่เห็น
มีช่วงหนึ่งเข้าวัดหัดบำเพ็ญ
เช้าถึงเย็นมีสุขไม่ลุกลน
สิ่งที่ได้คือใจมีสมาธิ
จะดำหริอะไรใช้เหตุผล
ไม่ก้าวร้าวร้อนรุ่มสุมกมล
ในตัวตนจนเห็นเป็นเรื่องดี
ที่ชัดเจนงดเว้นการดื่มเหล้า
สิ่งมึนเมางดได้สมศักดิ์ศรี
ไม่เคยคิดอยากลองของราคี
ทำแต่ดีสวดมนต์ผลคือบุญ
สิ่งต่อมาทำให้ใจสงบ
รักเคารพครูอาจารย์ท่านเกื้อหนุน
ไม่ระรานเพื่อนพ้องมองการุณย์
และอบอุ่นครอบครัวผัวเมียเดียว
ใจตระหนักรักษ์ศีลห้ามาตลอด
มิเคยทอดทิ้งช่วงให้บ่วงเกี้ยว
อยู่ด้วยธรรมชีวิตไม่หวาดเสียว
ไม่โดดเดี่ยวเหี่ยวใจไร้อารมณ์
วรรณดี
