~หนาว เหน็บ เจ็บ ครวญ~

ชีวิตที่มากับสายฝน..พอพล นนทภา สิงหาคม 2545.../..geocilies.ws

ฟ้าหม่นปลายหน้าฝน

๑ สายลมหนาวพราวมาปลายหน้าฝน
ท่ามฟ้าหม่นพิรุณหนุนลมป่วน
ฝนซัดซ่าชลาไหลไม่เรรวน
น้ำขุ่นกวนล่องไปไม่กลับคืน

๒ สายลมฝนปนหนาวเหน็บร้าวผิว
กายสยิวหวิวไหวให้สุดฝืน
แรงฝนลมพรมพรำสุดกล้ำกลืน
ฟ้าครางครืนคร่ำครวญชวนเหงาใจ

๓ นกน้อยเกาะคอนกิ่งยิ่งลมลู่
พอบังฝนทนอยู่ดูหนาวใหญ่
ซุกซบปีกสะบัดหางอย่างร่ำไร
รอเมื่อใดฝนซาถลาบิน

๔ จากหน้าต่างมองเห็นเป็นนกเจ็บ
หรือกรงเล็บโหดร้ายหมายชีพสิ้น
เจ้าหลุดรอดศาสตราพาชีวิน
ผกผันผินถิ่นปลอดรอดไพรี

๕ สัญชาตญาณระแวงแห่งภัยผอง
เจ้าเหลียวมองรอบไปในถิ่นที่
แสงฟ้าแลบแวบไวเห็นได้ดี
พักตรงนี้ดังใจได้บรรเทา

๖ โอ้นกเอยคลายใจคลายทุกข์โศก
เพื่อนร่วมโลกคนนี้มิแกล้งเจ้า
พักร่มไม้ใบบังยังที่เนา
เป็นร่มเงารักษาตนอย่าหม่นทรวง

๗ โอ้เจ้าเอยพลัดรังทั้งไกลห่าง
ต้องแรมร้างทางไปให้แสนห่วง
เจ้าคงหิวโหยหาพาอกกลวง
คงเป็นบ่วงชีวิตติดตัวมา

๘ เจ้าก็คงระแวงแคลงใจหวั่น
จงอย่าพรั่นพรึงใดวางใจหนา
แล้วจวนค่ำย่ำเย็นสนธยา
รออุษาแสงสีค่อยรี่จร

๙ สายลมหนาวคราวค่ำฉ่ำด้วยฝน
ที่โปรยปรนมิหยุดสุดทอดถอน
จากหน้าต่างมองเจ้าซึมเซานอน
บนกิ่งคอนว้าเหว่เอกากาย

ขอบคุณครับ

๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๗

budnet.org

ขอบคุณภาพจาก Internet ครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~หนาว เหน็บ เจ็บ ครวญ~ (อ่าน 3531 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้