ลำนำแห่งลำน้ำ
แข่งเรือคือวัฒนธรรมประจำชาติ
ที่สามารถชมได้โดยไม่เบื่อ
ฝีพายร้องเพลงหวานมาจานเจือ
ผู้ชมเอื้อร้องคลอต่อสัมพันธ์
เขาพายเรือลอยล่องกลางคลองใหญ่
หลอมรวมใจแน่นเหนียวเป็นเกลียวมั่น
ทุกครั้งจ้วงน้ำแจวแนวเดียวกัน
เรือก็หันหน้าบึ่งถึงเส้นชัย
มิเคยชมเคยชื่นเช่นอื่นเขา
ฟังคนเฒ่าคนแก่เล่าแต่ไหน
ที่ชุมชนบ้านเราก็เศร้าใจ
ไม่มีใครแข่งเรือเพื่อให้ดู
ทำได้แต่คิดหวังไปดังนั้น
เมื่อคืนวันเช่นนี้ยังมีอยู่
สายน้ำสร้างความสุขทุกอณู
ทั้งให้รู้รวมรักสามัคคี
บึ๊ดจ้ำบึ๊ดเข้าไปอย่าได้ถอย
เรือลำน้อยล่องน้ำล้ำศักดิ์ศรี
ฝ่าคลื่นทุกข์คลื่นโศกและโชคดี
ของวารีแห่งชีวิตนิตนิรันดร์
...........................................
เปลวเพลิง
