http://www.naturedharma.com/

 
โอ้ต้นไผ่ไหวโอนมิโค่นล้ม

 

โอ้ต้นไผ่ไหวโอนมิโค่นล้ม
มิต้านลมเสียดทานให้ผ่านพ้น
เพื่ออยู่รอดปลอดภัยในตัวตน
หนทางหนึ่งเพียงต่อขอชีวี

หากแข็งข้อต่อกรไม่ผ่อนหัก
ด้วยเพียงรักตัวเองจึงหลีกลี้
เพียงเพื่อตนอยู่ได้ใช่อยู่ดี
อยู่อย่างนี้อยู่ไปทำไมกัน

เพื่อนไม้อื่นอีกมากยากอ่อนไหว
ฤๅทำได้ดั่งไผ่ไปเช่นนั้น
มีแต่หักแต่งอเฝ้ารอวัน
ให้หวาดหวั่นใจห่อพ่ายต่อลม

เปรียบต้นไผ่ไหวตามกับความชั่ว
หลงเมามัวอุบายให้เขาสม
หยุดสวรรค์ปั่นชีวีมีแต่จม
อยู่ใต้ตมโคลนเน่าเจ้าแห่งพาล

เปรียบลมแรงแห่งชั่วตัวมารร้าย
คอยทำลายศีลสัตย์ประหัตประหาร
ธรรมต้องเหี้ยนศีลหดหายพ่ายตามกาล
ฤๅจะทานต่ำช้าสารเลว
 
ธรรมดาน้ำไหลไปทางต่ำ
หินปากถ้ำฤๅอยู่ไหวไม่ลงเหว
ฤๅหินใดอยู่รอบขอบช่องเปลว
ต้องแหลกเหลวล่นเลื่อนเหมือนสายลม

ถ้าเปรียบลมดังเผด็จการเป็นมารยักษ์
คอยปั่นหักค่อยกะเทาะไม่เหมาะสม
ความเป็นธรรมเสื่อมไปในสังคม
ความล่มจมหายนะแทรกมาพลัน

ถ้าเปรียบลมดังนายทุนวุ่นการค้า
จะคลั่งบ้าโกยกอบชอบแข่งขัน
ธรรมชาติถูกทำลายเป็นรายวัน
ชีวิตสั้นเพราะมลพิษฤทธิ์นายทุน

ถ้าเปรียบลมเป็นคนก็คนร้าย
ธรรมหดหายศีลจมสังคมวุ่น
จะมีหรือเมตตาความการุญ
เพราะขาดคุณแห่งธรรมทำโลกจม
 
ถ้าเปรียบลมกับนักการเมืองเรื่องบริหาร
ก็ป่วยการพึ่งพาหาได้สม
เห็นมากเหลือเชื่ออะไรในคารม
ส่วนใหญ่ต้มชาวประชาดูน่าชัง

โอ้ไผ่ลมสมดังความชั่งชั่ว
คอยเป็นตัวดับคุณหนุนเหนี่ยวรั้ง
อย่าเป็นลมเป็นไผ่ไร้จิตตัง
จะหมดหวัง "ธรรมครองโลก" ทุกข์โศกเอย



 

สวรรค์มนุษย์
 

จุดมุ่งหมายของฅนค้นหาสุข
แต่กลับทุกข์ผิดทางห่างสวรรค์
นำนรกหมกไหม้เป็นรายวัน
ถูกปิดกั้นสวรรค์ชีวิตถูกปิดตาย

จิตนิยมบ่มใจใฝ่โลภหลง
เสิี้ยมเสริมส่งปรุงใจไม่จางหาย
สิ่งซึมซับรอบรู้อยู่รอบกาย
จิตมิวายใฝ่นิยมเหลือข่มใจ

จิตลุ่มหลง สาม ก. ก่อกิเลส
ส่งจิตเจตน์เฝ้าพะวงจึงหลงใหล
กิน เกียรติ กาม สาม ก. ก่อเยื่อใย
ถึงคลั่งไคล้รุมเร้าเฝ้านิวรณ์

คิดแต่โลภแต่หลงปลงมิได้
อยากร่ำไปไม่คลายไม่ถ่ายถอน
มันรบเร้าติดตามยามหลับนอน
สู่เชิงตะกอนน่าสิ้นกินเกียรติกาม

เพียรศึกษาน้อมนำธรรมพุทธศาสน์
ยึดธรรมชาติธรรมดาอย่ามองข้าม
สิ่งบริสุทธิ์หมดจดแสนงดงาม
ขอเจริญตามพุทธศาสตร์ธรรมชาติที

เมื่อไม่โลภไม่หลงคงประโยชน์
พิษภัยโทษแย่งชิงก็วิ่งหนี
เรื่องเบียดเบียนเข่นฆ่าไร้ปรานี
จักมิมีในหมู่ชนของฅนเลย

จักรู้แบ่งรู้ปันกันพร้อมพรัก
เรื่องความรักพรั่งพรูฤๅอยู่เฉย
ความสุขใจกายามากอดเกย
ความรักเอยรักแท้ถึงแก่กัน

โลกสงบจบสิ้นทั่วถิ่นภพ
เรื่องทางลบเหี้ยนเตียนเปลี่ยนสร้างสรรค์
ความดีงามเหลือคณาหลั่งมาพลัน
เป็นสวรรค์มนุษย์แท้แน่นอนเอย