สุขแต่หลังครั้งหนึ่งพึ่งพ่อแม่
ยื่นมือแบขอตังค์กินก๋วยเตี๋ยว
เบื่อบะหมี่กินขนมจีนน้ำเงี้ยว
ดูดน้ำเขียวน้ำแดงแบ่งกันกิน

สุขเรียนม.ต้นปลายปั่นรถถีบ
เอิ้นจุกจีบสาวสวยสตรีศิลป์
วอนขอคัดวิชชาเป็นอาจิณ
ใคร่ยลยินยิ้มหวานคะขานคำ

สุขเมื่อจบสถานมีงานท่า
ตรงอัตราดีกรีที่เรียนร่ำ
ได้บรรจุจ้างจงลงประจำ
เจ้านายนำโบนัสจัดจ่ายเงิน

สุขโดยชอบครอบครัวพัวพันผูก
พ่อแม่ลูกปฏิบัติมิขัดเขิน
ทำหน้าที่ดีงามตามทางเดิน
จ่อจำเริญทุกหนชนยกยอ

สุขกำหนดอดออมถนอมทรัพย์
ถี่ถ้วนจับจ่ายเซ็นจำเป็นหนอ
มิรอลาภโลภลักพักเพียงพอ
เสพเพื่อก่อต่อคืบสืบยืนยาว

สุขผ่องผุดสุดวัยก่อนไกลจาก
น้อมตัวฝากวิเศษสู่เขตขาว
เพียรกรานศีลรินคำธัมมะพราว
จวบถึงคราวจุติสุขนิรันดร์

รพีกาญจน์