ใจเอย...อย่ารั้นห่ม

ใจเอย...อย่ารั้นห่ม

ใจเอยหากเหนื่อยนัก
เอนพิงพักให้เหนื่อยคลาย
ร้อนรุ่มร้ายร้อนราย
เก็บออมร้ายอย่าโทสัน

ใดใดมิได้ดั่ง
ตั้งใจหวังต้องใจฝัน
อย่าดื้อ-อย่าดึงดัน
อย่าโมหันด้วยใจน้อย

ยอมรับในอ่อนไหว
ร้องไห้ได้-ใช่ท้อถอย
แค่เพียงนิ่มเนื้อกลอย
ทิ้งคนคอย-อาบไข้ซม

เมื่อรักมั่นฉะนี้
มีหรือที่จักติดหล่ม
มายา-จริตอารมณ์
มาผูกปม-น้อยใจเรียม

ด้วยรักต้องข่มใน
ปลอบฤทัยให้ล้นเปี่ยม
แน่นหนักใจหมั่นเขียม
เตือนใจเจียมยอมอาบขม

ใจเอยอย่าน้อยใจ
ในใดใดมิต้องสม
อย่าดื้อ-เอารั้นห่ม
ยอมเสพตรมเซ่นรักพลีฯ

จาก
สนอง เสาทอง, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ใจเอย...อย่ารั้นห่ม (อ่าน 3133 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้