~ดอกงิ้วบนยอดรัก~
งามดอกงิ้วปลิวไสวปีนไปเก็บ
โดนหนามเหน็บเจ็บหนักเพราะรักนั่น
ดอกงิ้วงามหมายปองต้องโทษทัณฑ์
หนามแหลมบั่นตำเนื้อเจ็บเหลืออาย
หนามดอกงิ้วแหลมนักเมื่อปักอก
หนาวสะทกฟกช้ำระกำพ่าย
แรกไต่ต้นคนแช่งมาแย่งตาย
เมื่อปีนป่ายตายแร้งยังแสร้งเมิน
ดอกงิ้วเอย..งดงามเมื่อยามเด่น
หวานเย้าเล่นเค้นคำมิล้ำเขิน
หวานออดอ้อนย้อนยอกมาหยอกเอิญ
หวานเหลือเกินเมินหนียังปรี่เคียง
รู้ต้นหนามตามจิกระริกระรี้
รู้ว่ามีเจ้าของยังลองเสี่ยง
รู้เสแสร้งแกล้งถองยังมองเมียง
รู้ก็เพียงเท่านั้นยังหันปอง
ดอกเจ้างามหรือไม่แค่ใจชอบ
ดอกเจ้ามอบไมตรีฤดีผ่อง
ดอกเจ้าเอย..เผยใจอยากได้ครอง
ตายสยองอย่างไรให้ยินดี
เปรียบดั่งคนทั่วไปไต่ต้นงิ้ว
กามาหิวใส่ร้ายเดินป้ายสี
เมื่อได้ครองผองมิตรจิตราวี
อเวจีมิตรหายตายทั้งเป็น
พิณจันทร์ กระต่ายชมแข
๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
