เซซิกแซกแบกท่อไหล่ห่อเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวเมื่อยล้าเข่าขาอ่อน
หายใจฝืดหืดแห่ชแรทอน
ตัวเปียกปอนคะมำน้ำกระจาย

เสียบข้อต่อข้องอท่อหลวมหลุด
มีหลายจุดรูทะลุพุพ่นสาย
ซ่อมต้นทางกลางแตกแยกสุดปลาย
เดินวนว่ายขึ้นล่องน่องเอ็นตึง

ไม่ประมาทอาจพลั้งระวังแข้ง
แผลเริ่มแห้งเนื้อหนังยังเคร่งขึง
ถูกหนามทิ่มลิ่มแทงแยงเกี่ยวกึง
แผลนิดหนึ่งอักเสบเจ็บระบม

นาสวนไร่ใบงอกก้านดอกผล
ลุ่มล่างบนดอนหินดินทับถม
กระแสน้ำดำเดนเลนโคลนตม
แทรกสายลมพรมพัดสะบัดไกล

ล้วนเคมีสีพิษติดตกค้าง
เข้าสู่ร่างแผ่ซ่านฤาต้านไหว
เชื้อโรคร่อนซ่อนตัวเร่ทั่วไป...
ซึมอยู่ได้ไหลล้ำน้ำทะลัก

คันทะลายย้ายท่อจ่ออีกต้น
ร้อนทุรนแขนเสื้อปาดเหงื่อพลั่ก
วิงเวียนวืดมืดหน้ายาดมควัก
สูดชื่นพักนั่งโน้ตว่างโพสต์กลอน

รพีกาญจน์

 

ลมโบยโบกโยกโยนไผ่โอนไหว
แรงสะบัดกวัดไกวใบปลิวว่อน
มองปุยเมฆเยกโยกโบกเคลื่อนคลอน
สายลมอ่อนเริ่มโหมโถมทวี

ครางครืนคละสะเทือนเหมือนฟ้ารั่ว
ดังกลบกลั้วเปรี้ยงชัดรัศมี
หนึ่งชั่วโมงโหรงเหรงเคว้งวารี
เสียงอึงมี่อลม่านพานลำเค็ญ

ทั้งชาวบ้านร้านรวงเก็บตวงของ
ฉันเข้าห้องนอนขดหมดทุกข์เข็ญ
ตื่นจากฝันเตลิดเกิดประเด็น
อากาศเย็นอั้นไม่อยู่อู้ฮู..นองเตียง

ละอองดิน

 

มีสองกอง...ละของใคร...

แอ่วขึ้นเขาเบากมลยล"ผาช่อ"
เขต"ดอยหล่อ"พันธุ์ไม้จวนใกล้เที่ยง
สะพายถุงยุ้งย่ามหามเสบียง
กะพอเพียงเลี้ยงท้องเพื่อนพ้องกิน

โดดมุดดำน้ำตกเย็นกกแช่
ว่ายนอนแผ่หมดแรงเกาะแก่งหิน
เสียงซู่ซ่าถาโถมโจมจับจินต์
ให้ถวิลทุกยามนาม"จอมทอง"

จีบแม่ค้าหน้าขาว"มะพร้าวเผา"
"โฉมเฉลา"สวยสะอล่องฉ่อง
สะดุ้งตื่นลื่นถลำน้ำเอ่อนอง
นั่นคงของ"รพี"นี่"ละอองดิน"

 

รพีกาญจน์