~หมอกใจ..มิใช่เรา~

~หมอกใจ..มิใช่เรา~

หากแต่เพียงฟ้าหันตะวันกลับ
หมอกเลือนลับกลับเรือนไร้เพื่อนเหงา
เหมือนเปล่าดายคล้ายขื่นสะอื้นเรา
เพียงบางเบาหายใจหมอกไม่มี

หากแต่ยินเสียงใครให้หัวเราะ
เหมือนใครเกาะกิ่งคอนมิจรหนี
เหมือนลำคลองแห้งหายสายนที
ดั่งวารีเยาะเย้ยไม่เอ่ยลง

หากแต่เพียงมองไปก็ได้เห็น
แสงดั่งเป็นสวรรค์ชนชั้นบ่ง
แสงส่องงามเจิดฉายรูปกายนงค์
สายหมอกคงซึ้งใจถึงได้เลือน

กอดตัวเองชันเข่านั่งเจ่าจุก
มองเขาสุขเคียงกายก็คล้ายเหมือน
ดั่งกอดกายสายหมอกเย้าหยอกเยือน
ดั่งมาเตือนหมอกเขา..เจ้าของใจ

อยากลี้หลบพบมองอย่าหมองหม่น
เหมือนอับจนหนทางจะห่างไหน
เพียงแต่ปิดตามองที่ส่องไป
แต่ทรวงในเห็นแจ้งเหมือนแกล้งตน

ดั่งตะวันหันทวงอย่าล่วงล้ำ
สายหมอกฉ่ำย้ำครองอย่าปองสน
เพียงจันทร์น้อยคล้อยแสงอย่าแย่งยล
ร่ำไห้หม่น..หมอกใจ มิใช่เรา.

พิณจันทร์ กระต่ายชมแข
๗ กันยายน ๑๕๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~หมอกใจ..มิใช่เรา~ (อ่าน 11620 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้