...-๐ แสงที่ส่องไปไม่ถึง ๐-...

   ...
   .....-๐ แสงที่ส่องไปไม่ถึง ๐-.....

   - ๏ ตะเกียงเก่ากลางป่าพนาเถื่อน
   แสงลางเลือนแต่ค่ากว่าความหมาย
   เคยสุกส่องสว่างกลางพระพาย
   ทั้งหญิงชายรายล้อมพร้อมเรื่องราว
   ........................

   ๑.
   ตะเกียงเอยแสงหมองละอองฝ้า
   หยาดน้ำตาหยดไหลใจเหน็บหนาว
   สดับดั่งฟังเสียงเพียงข่าวคราว
   ของชายหนุ่มหญิงสาวผู้ลาลับ

   แสงนีออนสว่างกลางเมืองใหญ่
   หมู่แมลงหลงไฟไม่คืนกลับ
   ยังระเริงเหลิงแสงแยงระยับ
   หาสดับเรื่องราวข่าวโพ้นไกล...

   ๒.
   ริ้วรอยหมองมัวฝ้าใบหน้าย่น
   ส่อฉายแววสับสนเกินทนไหว
   อกเจ้าเอ๋ยหายลับเศร้าจับใจ
   เวลาล่วงผ่านไปไม่หวนมา

   ชื่นฉลองสรวลเสฮาเฮนัก
   อบอุ่นรักเพื่อนพ้องมองมากหน้า
   ค่ำคืนเหมาะเลาะเลี้ยวเที่ยวผับบาร์
   พรั่งพร้อมพาเพลินสี รัตติกาล...

   ๓.
   ผู้เฒ่าเอยเปล่าเดียวเปลี่ยววิตก
   สะท้านทกหวั่นว่าเวลาผ่าน
   แสงเคยพรายฉายฉาดไม่อาจทาน
   พายุกาลเวลามาช่วงชิง

   ผู้หนุ่มสาว ผลัดวันประกันพรุ่ง
   ยังหมายมุ่งสร้างฐานการทุกสิ่ง
   เวลาลับล่วงไปไม่ประวิง
   ลืมอุ่นอิงผิงร่างข้างตะเกียง...

   ๔.
   คืนวันผ่านนานไปใจเริ่มล้า
   ในแววตาสะเทิ้นเกินหลีกเลี่ยง
   วับวูบวาบหวั่นไหวไร้คนเคียง
   อดทนเพียงรอเจ้าเฝ้าคืนคอน

   ตะเกียกกายหมายมั่นจะสรรสร้าง
   อนาคตรุ่งรางดั่งแผลงศร
   เจิดแจ่มจ้าสว่างกลางนีออน
   สิ้นอาทรแสงเก่าเจ้าเคยชม...

   ๕.
   สะอื้นอกโศกแสงสุดแรงฝืน
   ยากหยัดยืนกลืนกล้ำช้ำขื่นขม
   เริ่มริบหรี่คลี่คลายใต้แรงลม
   เกินจะข่มฉายฉานดังผ่านมา

   ผู้หนุ่มสาวสูงสุดจุดมุ่งหมาย
   สิ่งสุดท้ายใจเจ้าเฝ้าใฝ่หา
   บินย้อนคืนชื่นชมชวาลา
   ด้วยใบหน้าอิ่มเอมเกษมจินต์...
   ........................

   - ๏ หยาดน้ำตาหลั่งไหลราวไร้ค่า
   ปวดแปลบปร่าแดโดยโหยแดดิ้น
   ตะเกียงเอ๋ยมอดไส้ใจพังภินท์
   แมลงน้อย ป่านสิ้น...ชีวาวาย ๚๛

   ...
   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)
   ...
   ขอบคุณภาพต้นแบบจาก Internet
   ...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...-๐ แสงที่ส่องไปไม่ถึง ๐-... (อ่าน 3495 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้