อันคำนี้จะเก็บ ณ ห้วงจิต
แต่เพียงคิดกระทำช้ำมิไหว
มีแค่เพียงหยั่งรู้สู้ต่อไป
คะแนนได้ตามเป้ามิเศร้าเลย

วันนี้ไม่มีแรงแข่งจินต์แล้ว
วางกลอนแซวมิไหวใครบอกเอ่ย
ตั้งแต่เช้ายันเย็นเข็นใจเกย
ครูพูดเปรยมิจำต้องทำไง

สิริวตี
ไม่มีแรงแม้แต่จะพิมพ์ตอนนี้.... :(

ขอบพระคุณคำปลอบมามอบน้อง
ดั่งสร้อยคล้องความหวังพลังใหม่
ดั่งน้ำทิพย์หยาดล้ำฉ่ำทรวงใน
สร้างสดใสทุกขณะมิละกัน

ขอบพระคุณความเป็นเพื่อนมิเลือนห่าง
ขอบพระคุณที่กระจ่างในใจฉัน
ขอบพระคุณคำรื่นทุกคืนวัน
ขอบพระคุณ"Soul"พลันมั่นรักจริง

สิรวตี


ขอบพระคุณ....สำหรับเมื่อวานคร้าา
 

ทุกความคำพร่ำกานท์หวานหมดจด
เด่นปรากฏหัวใจให้เอื้อนเอ่ย
ทุกความคำฉ่ำนี้ให้ใครบ้างเชย
ฉันมิเคยได้รับสดับความ

กรองคำกานท์นี้แท้แด่ฉันไซร้
หลงรักใคร่ในจินต์สิ้นคำถาม
โปรดเมตตาน้องรั่วรั่วทุกชั่วยาม
แค่พองามแต่สนิทนิจนิรันดร์

สิริวตี
 

เมื่อแรกรักผักต้มก็ชมหวาน
พอเนิ่นนานตาลอ้อยก็กร่อยหมอง
ธรรมดาสามัญบนครรลอง
มิอาจครองจีรังเลยพังภินท์

ตะวัน

 

โอ้จีวรมีปีกหลีกบินได้
พระสงฆ์ไทยเหาะเหินเพลินกันแกร่ว
จีวรดีสีแปลกและแหวกแนว
สีกาแก้วชอบเท่จึงเหล่มอง

 

ตะวัน