พ่อไม่หลอกจริง ๆ 
     
          เพื่อนสนิทชวนผมมาที่นี่ เป็นบ้านของเพื่อนเก่า มีความสนิทสนมกันมานาน ผมชวนพี่ชมซึ่งเป็นเพื่อนบ้านสนิทมาด้วย ได้เป็นเพื่อนคุณขณะขับรถไปกลับ

         ด้วยความเป็นเพื่อนเก่า เคยเรียนร่วมชั้นกันมา แม้บางคนจะไม่ได้พบกันนานหลายปี แต่ความเป็นเพื่อนยังแนบแน่น วันนี้จึงมีเพื่อนร่วมชั้นร่วมสิบคนที่มาร่วมสังสรรค์

         การสนทนาในวงเพื่อนฝูงมีเรื่องหลากหลาย หลายเรื่อง หลายลีลา ตามประสาคนสนิท แต่เรื่องที่ชวนคิดในวันนี้เป็นเรื่องของการโฆษณาขายสิ้นค้าทางโทรทัศน์

         เชิด : การโฆษณาทางทีวีเดี๋ยวนี้มีเทคนิคชั้นเยี่ยม นำเสนอแนวแปลกใหม่ ชวนเชื่อกันจุใจ

         ประกอบ : มันก็ชวนดูอยู่บ้าง แต่หลายอย่างที่โฆษณาหลอกลวง เกินจริง โดยเฉพาะการโฆษณาสินค้าที่เป็นเด็ก

         พงศ์ : หลอกเด็กอย่างงั้นรึ

         ประกอบ : ใช่

         ยงยุทธ : มีโฆษณาใดบ้างที่บอกว่า "ของเราคุณภาพต่ำ ย่ำแย่ เด็กคนแก่อย่าใช้ อาจอันตรายถึงชีวิต แต่ที่น่าคิดคือแพง" มันอาจจะเกินจริงไปบ้างเพื่อถึงดูดความสนใจ

         ประกอบ : ใช่ ผมไม่เถียง แต่ที่ติดใจก็ตรงที่ โฆษณาขายขนมเด็ก หรือสินค้าอื่น ๆ ของเด็ก มักจะมีของแถมเป็นเครื่องล่อใจ เป็นปืนบ้าง หุ่นยนต์บ้าง ตุ๊กตาบ้าง ฯลฯ ของแถมเหล่านี้เป็นเครื่องล่อใจที่ดีที่สุดสำหรับเด็ก เช่นถ้าเป็นหุ่นยนต์ก็มักจะมีพลังเป็นพิเศษ มีอนุภาพ สามารถเหาะเหินเดินอากาศ ทำอะไรได้สารพัด แต่พอเจอของจริง มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น อย่างนี้ซิผมจึงว่าหลอกเด็ก

         ผมหันไปทางพี่ชมหลายครั้ง ดูท่าทางแก่จะขอร่วมสนทนาด้วย แต่ด้วยความเกรงใจเลยไม่กล้า
เราร่วมสังสรรค์กันนานพอสมควร ได้เวลาพอเหมาะต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ที่ชมเป็นเพื่อนคุยที่ดีของผม เราคุยกันมาตลอดระยะทาง ช่วงใกล้ถึงบ้านพี่ชม ได้คุยเรื่องการโฆษณาทางทีวีที่ยังติดใจ และค้างคาใจอยู่

        "น้องรู้ไม่ ลูกผมบอกผมหลายครั้งว่าของเล่นที่แก่อยากได้ ขอร้อง รบเร้าถึงร้องห่มร้องไห้ ให้ซื้อ
เนื่องจากเห็นสิ้นค้าที่โฆษณาทางทีวี ไม่เคยเป็นจริงอย่างโฆษณา"

         ลูกเคยบอกผมว่า "พ่อ ทำไมทีวีโกหกจัง"
พอพี่ชมพูดจบรถก็มาถึงหน้าบ้านของพี่ชมพอดี ทันทีทีผมเปิดประตูรถ บรรดาลูกเล็กสองคนก็วิ่งมาถึงประตูรถทันที
         "ไหนพ่อ ขนมที่พ่อบอกว่าจะซื้อมาฝาก"

         "นี่ไงลูก ! เห็นมั้ยพ่อไม่เคยหลอกลูกเลย"
          พี่ชมยื่นขนมให้ลูกพร้อมด้วยตบศีรษะลูกเบา ๆ