ฉันเองรู้ว่าเธอเคยเหมือนฉัน แต่สายเกินแก้ที่จะให้ฉันเหมือนเธอ
น้ำหอมที่ปรุงแต่งเธอ เธอเผลอคิดว่าเป็นน้ำทิพย์ที่คอยหยิบยื่นความหอมซึ้งแห่งจิตใจ
เธอเองรู้ไหมว่า ทำไมจึงต้องเสาะหารสกลิ่นไอใหม่มิมีวันหยุด หรือเธอบูชาว่ามันอภิมหาต้องการสำหรับใจ จึงแสวงหาใหม่ร่ำไปมิมีวันหยุด
เธอเคยคิดบ้างไหม กลิ่นหอมจรุงใจที่ผ่านมา มีบ้างไหมที่เธอชื่นชม และพออกพอใจจะหยุดแค่มัน มองแล้วว่าเธอไม่มี ลองทบทวนให้หลายรอบ ตอบฉันที... จริงไหม
นี่คงมิอาจอธิบายเธอได้ และมิอาจจะเหนี่ยวรั้งเธอแม้เศษเสี้ยวธุลี
ฉันขอกระซิบแผ่วเบา เผื่อสะกดใจเธอได้บ้างว่า "ฉันยังยินดี และชื่นชมกับกลิ่นรสเก่าเก่า ที่ฉันเคยสัมผัส ฉันวิจารณญาณว่า มันคือกลิ่นน้ำทิพย์คอยชะโลมใจให้ฉันมีความสุขที่แท้จริง"
ประทีป วัฒนสิทธิ์
กันยายน 2556
