ไดอารี่สีเทา
..
สาวผมซอยแสนซน..ยังทนเหงา
ตัวหนังสือ.สีเทา..คือเงาฝัน.
พบรุ่นพี่ที่อินดอร์..ก่อสัมพันธ์
เเค่เห็นกันวันแรกแปลกอุรา
..
ดอกจำปีสีขาว..เคยพราวต้น
เจ้าร่วงหล่นบนดิน..สิ้นคุณค่า
ดั่งหญิงหนึ่ง..คนึงรอ..ทรมาน์
สองแก้มฉ่ำน้ำตา..ฟ้ารับรู้
..
พอศอเลื่อนเคลื่อนไปไม่เคยหยุด
ใจโทรมทรุด..ฉุดเท่าไร..ไม่ลุกสู้.
ยังจมปรักรักเจ็บคงเก็บดู
รักผู้ชายเจ้าชู้..อยู่อย่างนั้น
..
จำทุกข่าวราวเรื่องเบื้องอดีต
ดั่งคมมีดกรีดกลางหว่างใจฉัน
มิเข้าใจตัวเราเศร้าทุกวัน
คุณคือคนสำคัญ..ใครกันแทน
..
ขีดเส้นใต้หลายคำยังจำมั่น
ไดอารี่เล่มนั่น..ฉันหวงแหน
ยังแอบรักคิดถึงประหนึ่งแฟน
ไม่คิดแค้นเคืองโกรธโทษฟ้าดิน
..
ดวงชะตาพาเรามาพานพบ
แต่ใยจบเเสนเจ็บ..เจ็บเหลือสิ้น
บันทึกรักเล่มนี้..มีชีวิน..
ความโสภิณ..คือค่าราคาคอย
..
กวีชาวบ้าน
