หนึ่งบางผู้หูเบาจนเขลาขลาด
น่าอนาถขาดสติวินิจฉัย
ปล่อยตัวลอยตามน้ำนำเจ้าไป
ปล่อยหทัยใฝ่บาปมาทาบวิญญ์
เชื่อคนลวงล่วงกรรมก่อนำทุกข์
หมดไร้สุขคลุกเคล้าเฝ้าโลมกลิ่น
สิ่งโสโครกโบกฉาบอาบดวงจินต์
จิตติดดินต่ำช้ามันน่าอาย
หัวใจเธอโหดร้ายคล้ายคนป่า
เวทนาเหลือเกินเดินผิดสาย
หนทางธรรมนำสุข ทุกข์วางวาย
แต่กลับกลายมองไม่เห็นเช่นคนดี
รินดาวดี
