แม้เหตุผลกลใดไม่ปรากฎ
เหมือนเพ้อพจน์พราวพร่างในหว่างฝัน
ร้อยทอถักพริ้งแพรกแทรกจาบัลย์
ฤาแค่นั้นเกินใจ คิดไขว่คว้า...

...”ลมเหนือ..” ไพเราะมากครับ
เลยขออนุญาตมาต่อความยาว...นะครับ...

Soul Searcher
Inspired to write 9/10/2017
***********************

ท่องลานฝันผันผ่านตามกาลเปลี่ยน
เหมันต์เวียนรอบวง ดงบุผา
ก็ผลิกลีบบีบกลิ่นรวยรินพา
ให้ย้อนถึงคะนึงหาเวลานั้น

คราวผูกร้อยสร้อยสารคำหวานก่อ
จะร่ำรอทรมามิราฝัน
ขอแต่เพี่ยงชีพนี้ให้มีกัน
นานชั่วกัปนับกัลป์มิผันไกล

พานผู้อื่นหมื่นแสนมิแม้นเหมือน
จึงผูกเงื่อนคล้องลงอสงไขย
รอบรรสบพบพ่วงสองดวงใจ
นานเท่าใดไม่ท้อจะรอคอย

ไม่เคยมีเงือนไขอื่นใดครอบ
ความรักมอบให้นุชแม้สุดสอย
ก็จะไม่บั่นรอนทอนทยอย
เพียงฝากรอยอักขราลงตราไว้

มนต์คำ

รักดอกซ้อน..

พาทีหวานหยดย้อย..............หยาดวาง
ครวญคร่ำรำพันพลาง............หว่านล้อม
ใจเอยอย่าจืดจาง.................ยามห่าง กันเนอ
เก็บดอกรักช่อค้อม................เสียบไว้แซมขวัญ

รำพันนี้เพื่อย้ำ.....................ความนัย
ใจหนึ่งห่วงอาลัย.................ไป่เว้น
กาลวนรอบวงไป..................ฤาเคลื่อน
บ่เลื่อนรักหลีกเร้น................หลบลี้ไกลสมร

ดูกรรักดอกซ้อน.................แทรกแซม
วานอย่าเก็บมาแกม.............อกเจ้า
ตัวพี่อาจรอนแรม...............เพียงร่าง
ทรวงต่างห้องหับเฝ้า...........โอบล้อมห้อมแหน

แทนหมอนแทนแผ่นผ้า......ห่มคลุม
คลายเหน็บหนาวเร้ารุม.......นิ่มเนื้อ
เอารักก่อกักกุม...............ยามหม่นทรวงเนอ
ใจต่อใจโอบเอื้อ..............ห่อนเรื้อสวาทหาย

ใดกรายใดลอบกล้ำ............ลามรม
วานอย่าพลอยชื่นชม..........พาทย์พร้อง
อาจขมขื่นรันทม................ยามผ่านกาลเนอ
เพียงพี่ควรเกี่ยวคล้อง.........ร่วมห้องรวมหอ

คลอคำนำร่ายร้อย.............ไมตรี
ความซ่านซึ้งพึงมี..............เพียบพร้อม
ยลกรองร่ายพาที...............นัยเกลี่ย
ลามเกลื่อนเปื้อนป่ายย้อม.....เหนี่ยวน้อมคะนึงหา

เวลาเวียนผ่านพ้น...........เทือกไพร
ใบแก่ร่วงหล่นไป............ดื่นพื้น
ยังแต่ดอกกวัดไกว..........ระริกลู่
ตาลฉ่ำช่อหยาดรื้น..........ก่อนร้างเลือนหวาน

คราญเอยรักก่อแล้ว.........ยืนยง
รสชื่นหวานยังคง............เที่ยงแท้
ใดใดอาจปลดปลง..........รานป่น
มีแต่รักพี่แล้................บ่รู้จางหาย

มนต์คำ

ออมรักออมจิตไว้.........รอวัน
คอยร่วมร้อยสัมพันธ์......ชิดใกล้
คอยสิ้นสุดแรงทัณฑ์......ทบท่วม
รอวาสน์หนุนเนื่องให้......สบเจ้านวลสมร

รักซ้อน..

จะบอกเจ้าอย่างไรว่าใจพี่
นับจากนี้ก็คงแค่สงสาร
เห็นแต่ความทุกข์ท้อทรมาน
ครองลมปราณแผ่วโหยร่างโรยรา

ยังคงอยู่สู้ต่อแค่รอจาก
รอกาลพรากภพชาติวาสนา
จงปลดบ่วงผูกพันแห่งสัญญา
หลับเถิดหนาหน้ามนเพื่อพ้นทุกข์

กาลเวลาแปรผันทุกวันเปลี่ยน
พาเปลวเทียนวาบกระจ่างสว่างสุก
ส่องแสงเรืองรองวามเมื่อยามลุก
เพียงแค่ปลุกแสงชีพก็รีบเลือน

รักก็เริ่มลาบทเมื่อหมดหวัง
แค่ประทังร่างสู้อยู่เป็นเพื่อน
จึงได้แต่ร่วมทุกข์ไร้สุขเยือน
อยู่กับเงื่อนเวลาก่อนลากัน

รอปลดปล่อยพันธะวาระพราก
ยิ่งนานมากดวงใจก็ไหวหวั่น
รักดอกซ้อนเบ่งบานบนลานพรรณ
ความงามนั้นแทรกล่วงทั้งห้วงใจ

ซ้อนดอกรักช่อเก่าที่เศร้าโศก
เพียงลมโบกช่อก้านก็พาลไหว
แปรเปลี่ยนเป็นดอกโศกแล้วโยกไกว
รอเก่าร้างลับไปเพื่อใหม่แทน

จึงกัดกินอารมณ์จนซมสั่น
เพราะรูปนั้นฝังทรวงจนหวงแหน
หวังได้ร่วมพิศวาทก็ขาดแคลน
เพราะสองแขนยากประคองทั้งสองคน

จะบอกเจ้าอย่างไรว่าใจพี่
รอคนดีตอบรับอย่าสับสน
สิ้นภาระหนักหน่วงที่พ่วงตน
จะประคองหน้ามนจงทนรอ

มนต์คำ

ปล. มีจริงครับเคยเห็น แต่ไม่ใช่ผมนะ ผมโสดครัับ สาวๆหนีหมดเหลือแต่คุณ Soul เอชักยังไง 555555555
ขอบคุณยินดีครับ

หาได้เสกมนต์ใดเพียงใจมั่น
ฝากรำพันร่ายเรียงพอเพียงให้
แทรกซอนทรวงล่วงถึงหนึ่งฤทัย
ขับหมองไหม้ขื่นขมให้ล่มลาญ

หากพรหมวาดพาดลู่เป็นคู่แล้ว
คงมิแคล้วผูกขวัญคล้องบรรสาน
หากมิใช่คู่ครองทำนองกานท์
ฤาอาจผ่านด่านใจ ซึ้งนัยนั้น

ขอรับ
พี่มนต์คำ

คงวลีโปรายปรายคล้ายห่มฟุ้ง
เป็นภาพรุ้งงดงามอารามถิ่น
บริสุทธิ์สดใสในสุบิน
ก็เพียงจินตนาการงานกวี...

Soul Searcher
Inspired to write 13/11/2017

เลือกที่จะฝัน

เขียนดอกไม้ผลิบานตระการถิ่น
หอมรวยรินรื่นรสสวยสดสี
วาดภมรร่อนหาช่อมาลี
พรายรวีฉาบไล้ในสายนั้น

หากจะสร้างมายาภาพเอาทาบจิต
จักนิมิตโลกงามทุกยามฝัน
ทั้งเขาเราต่างกรายสู่ปลายมรรค์
ผ่านคืนวันหลับใหลอยู่ในเงา

เมื่อเลือกได้จึงชอบแต่กอบสุข
ไยจักเก็บกำทุกข์ให้รุกเผา
โบราณว่าแล้วแต่จิตจะคิดเอา
จักทุกข์เศร้าโสมนัสพึงคัดกรอง

กระนั้นจึงสรรศัพท์ประดับไว้
หวังเพียงให้ผ่านพ้นความหม่นหมอง
อยากให้โลกงดงามทุกยามมอง
จึงร่ำพร้องพาฝันผ่านวันคืน

มนต์คำ

จินตนากล่าวอ้าง.........รำพันธ์
ครวญคร่ำนับอนันต์..............เนื่องครั้ง
คิดถึงคะนึงวัน....................ไกลห่าง
วนกลั่นอารมณ์ทั้ง.............หมดล้วนเรื่องฝัน

ความจริงพูนสุขพร้อม............พอเพียง
เวียนถักถ้อยประเดียง............ประดับด้วย
จงรัก อักษราเรียง................คำร่าย
สอดแทรกอารมณ์ท้วย...........ขับให้ชื่นหวาน

ใดใดในโลกล้วน.................มายา
รวมรูปสังขารา...................ผนวกนี้
ถึงคราวย่อมอัปรา...............รานป่น
ยังแต่พลังงานลี้.................หลีกเร้น บ่สูญ

เป็นบันทึกแห่งฟ้า..............ตราตรึง
นามว่ากรรมเหนี่ยวดึง..........ภพตั้ง
ก่อเกิดจากคำนึง...............สลักจิต
ผูกติดภพชาติรั้ง................ตื่นรู้จึงสลาย

จึงวาดใจทั่วถ้วน................ให้งาม
ทุกขณะจิตยาม..................ชีพยั้ง
สรรพสิ่งต่างนิยาม...............ปรุงแต่ง
ลวงหลอกหยอกยั่วทั้ง..........หมดนั้นภาพหลอน

ความแตกต่างสร้างให้โลกใบนี้
ใช้เป็นที่เรียนรู้ดั่งครูสอน
มีสุขทุกข์หม่นเหงามีร้าวรอน
ทุกช่วงตอนปั้นแต่งในแหล่งใจ

หลากความคิดผิดถูกเอาผูกคล้อง
สุดท้ายต้องวางลงหมดสงสัย
แต่สิ่งหนึ่งเร้นหลบสงบใน
ห้วงหทัยลึกล้ำยังอำพราง

คืออำนาจพาดนำแต่กำเนิด
แต่ต้องเปิดใจเป็นจึงเห็นร่าง
ก่อนอื่นต้องเปลื้องทุกข์ลงทุกทาง
อยู่ตรงกลางพอดีพอมีเป็น

ยินดีครับ ผมเชื่อว่าโลกจะเป็นไปตามใจเราบันดาลครับ สิ่งแวดล้อมจะดีถ้าเราต้องการให้มันดีครับ
ความคร่ำครวญ ความรัก ความสุข ความทุกข์ทั้งในบทกลอนและในชีวิตนอกบทกลอนล้วนเป็นมายาที่สร้างได้ตามใจปรารถนาครับ 555 เป็นมุมมองและความเชื่อของผมเท่านั้นครับ ไม่ต้องเห็นด้วยกับผมก็ได้ครับ เพราะโลกใบนี้คือโลกเสรี แห่งทวิภาวะ

มนต์คำ

ภายในใจหนึ่งนั้น..........แบ่งเป็น
สองส่วนคือฉ่ำเย็น........แหละร้อน
ความดำขุ่นรำเค็ญ........ครึ่งหนึ่ง
ขาวสะอาดวนซ้อน........ประจุไว้สมดุล

คือทวิภาวะแต้ม..........จิตใจ
ดำจุดขาวมีใน............อีกข้าง
ขาวมิผ่องยองใย.........มีจุด ดำเนอ
จึงปะปนคละค้าง.........ทั่วถ้วนใจคน

มนุษย์โลก ตั้งขั้ว เป็นตัวตน
บวก-ลบ รัก-ชัง วน ระคนอยู่
ต่างเก็บกอบลอบเร้นว่าเป็นกู
แล้วยกชูจับจัดสู่อัตตา

ดั้นปะปนวนคละดงมนุษย์
ต่างยื้อหยุดสุดใจจะใฝ่หา
สรรพสิ่งเพียงภาพที่ฉาบทา
เพียงหลับตาก็เลือนเหมือนไม่มี

มนต์คำ