@@((เพื่อนฝากเขียนกลอน))ตามหาคนชื่อ"พราว"สาววังเจ้า
บ่นว่าเหงาทุกวันฝันเสมอ
เนิ่นนานนักที่ไม่ได้พบเจอ
คิดถึงเธอมากมายวุ่นวายใจ
@@หลายปีไม่เคยลืมนั่งซึมเศร้า
กอดความเหงาอ้างว้างอย่างหวั่นไหว
หาก"พราว"อ่านกลอนนี้จากที่ใด
ขอโปรดให้"น้องพราว"ส่งข่าวมา
@@หากสงกรานต์กลับบ้านผ่านมาบ้าง
คนขวัญคว้างละห้อยเฝ้าคอยหา
สะเทือนจิตเห็นเพื่อนเปื้อนน้ำตา
ยอมอาสาเป็นสื่อกลางสร้างบทกลอน
@@เห็น"พราว"ชอบร้อยกรองทำนองนี้
จึงเรียงถ้อยร้อยวลีคลี่อักษร
โปรดรับรู้..มีคนเศร้าเฝ้าอาวรณ์
ฝากลมร้อน..กระซิบ"พราว"สาวคนดี

@@สองสำนวน..ชวนสาว"พราว"กลับถิ่น
หากได้ยินรีบมานะน้องสาว
ตั้งแต่เธอจากไปไร้ข่าวคราว
เพื่อนเราต้องนอนหนาวรอ"พราว"มา
@@กลับ"เมืองตาก"เถิดหนาอย่ากลัวร้อน
42..ตอนบ่ายแก่แผ่องศา
หนุ่ม"เมืองฉอด"คอยรอคลอน้ำตา
โปรดอย่าช้า..เจอกัน..วันสงกรานต์