@..ตัดใจ..@

เย็นลมโชยพัดผ่านสะท้านจิต
เมื่อหวนคิดถึงเขาพาเหงาหงอย
เกิดอ่อนแอกระหน่ำดั่งสำออย
เสียงแว่วลอยดั่งใครย้อนให้จำ

มองดอกจานแดงเข้มออกเต็มต้น
คิดถึงคนเคยชมแก้มคมขำ
ยามเอียงอายแก้มแดงดั่งแสร้งอำ
สีแดงย้ำมิปานดอกจานทา

หลายปีผ่านนานเนมิเหหัก
ต้นจานปักหลักอยู่เพราะรู้ว่า
สักวันหนึ่งคนจรต้องย้อนมา
ขอจงอย่าตัดโค่นล้มต้นไป

ดินก้นคลองน้ำท่าถึงหน้าแล้ง
แตกระแหงยังต้องขุดล่องใหม่
แต่ต้นจานก็ยังเหนี่ยวรั้งใจ
มิยอมให้โค่นลงยังคงรอ

ลมกรรโชกสะบัดพัดโยกกิ่ง
ดอกร่วงทิ้งเต็มพื้นดาษดื่นหนอ
กลายผุยผงท่วมท้นโคนต้นตอ
เปรียบหรือพอเท่าฉันนับวันปี

ใจหนึ่งหวังว่าเขาจะเฝ้าหวน
คืนทบทวนสัญญามิลาหนี
แต่ใจหนึ่งเริ่มท้อมิรอรี
หน้าแล้งนี้ตัดใจโค่นให้เตียน

พิณจันทร์
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๖๒

 


ลมรำเพยพัดมาเวลาเหงา
ให้โศกเศร้าดั่งมีดปักกรีดเศียร
เธอพูดซ่อนค่อนแคะไม่แวะเวียน
ต้นจานเหี้ยนหดหาย..เหตุชายลืม

ขอแถลงแจ้งถ้อยก่อน..ค่อยโกรธ
ขอ..ขอโทษจากไป..เธอไม่ปลื้ม
ขอ..โอกาศหรี่ริบเพียงหยิบยืม
ขอ..ด่ำดื่ม..วันเก่า..นะเจ้าใจ

เรื่องประสบทบทวน..ล้วนเศร้าโศก
พี่อับโชค..ระส่ำ..ฝ่ากรรมใหม่
ทนทุกข์ท้อทรมานเนิ่นนานไป
คดีใหญ่..ข้อหาปล้นฆ่าชิง

เงื่อนอำพรางวางชิดพลอยติดกับ
ถูกหลอก..รับ..พ่ายแพ้..นะแม่หญิง
ฝากขังต่อรอฎีกา..เกินกว่าจริง
จำทนนิ่ง..บุญเก่า..หากเรามี

ห้วงเวลาพาล่วงทั้งปวงสรรพ์
อัศจรรย์..ยกฟ้อง..นะน้องพี่
กลับถึงบ้าน...จานล้ม..เศร้าตรมฤดี
กรรมเรานี้..มากหนอ..เคราะห์ต่อไป


Jannjao

 
คราวเคราะห์ซ้ำกรรมซัดสลัดโชค
ต้องทุกข์โศกรับหนอรู้ก็สาย
การกระทำกรรมแท้เกิดแก่ตาย
ผลสุดท้ายเป็นกรรมเราทำมา

ทุกแห่งหนตนทำคือกรรมเกิด
ย้อนมองเถิดคือทาสปรารถนา
คือความอยากได้มีที่นำพา
เพื่ออัตตาเติมต่อจนพอใจ

คำว่าพอคือตนมิสนแล้ว
พอมิแผ้วอยากตามจิตถามไถ่
มิอยากมีอยากเห็นความเป็นไป
ตามมิไหวจิตปองตนต้องการ

เมื่อถึงคราวรับกรรมตนทำแล้ว
ก็จงแผ้วศึกษาพุทธาสาร
สร้างกรรมดีอย่าหันย้อนวันวาน
อย่าเป็นมารสังคมทับถมตน

ดุจดอกจานผ่านเวียนมิเปลี่ยนสี
ดอกยังมีแดงสวยอำนวยผล
เราเกิดมาพิสุทธิ์ประดุจคน
อย่าไปขนกรรมชั่วแก่ตัวเอง

พิณจันทร์
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๒

 


กรรมก่อเอาเราทำทนลำบาก
ตกทุกข์ยากทับถมถูกข่มเหง
กรรมหนหลังพลั้งพลาดหวั่นหวาดเกรง
ผลบรรเลง..ความเศร้าปวดร้าวใจ

ชีวิตคนวนเวียนหมุนเปลี่ยนแก้
ความเกิดแก่วัฎจักรเป็นหลักใหญ่
หากดำเนินเผชิญปัญหาครั้งคราใด
หลักธรรมใฝ่..หลุดห้วงจากบ่วงมาร

อริยสัจปรัชญา..สัมมาสอน
พิจารณาก่อน..สิ่งอื่นเป็นพื้นฐาน
ค้นต้นเหตุเจตนาตามอาการ
ปัญหาผ่าน...พ้นแน่หากแก้ตรง

เรื่องของจานนานเนามีเท่านี้
เรื่องของพี่ปกคลุมด้วยลุ่มหลง
เรื่องรักฝากจากกันมิมั่นคง
รักสาปส่งโง่เง่า..เท่านั้นเอง


Jannjao  

 
รักสาปส่งโงเง่า..เปรียบเข้าท่า
แต่ส่งมาสร้อยสมโดนข่มเหง
มิสงสาร ถึงฝั่งแสนวังเวง
ต้องบรรเลง หาคำสุดช้ำใจ
   
หรือแก้แค้นท่อนบนประพนธ์ก่อน
ท้ายส่งจร สระเอง บรรเลงให้
ต้องขอบคุณหมุนเวียนส่งเขียนไป
ขออภัยเขียนรัว..นะตัวเอง
 

 


สระยากฝากต่อต้องขอโทษ
อย่าเคืองโกรธทับถมกล่าวข่มเหง
มิพ้นหลีกอีกครั้งยังวังเวง
เลยบรรเลงเพลงเก่าเผื่อเท่าทุน

สระใช้หลายรอบหากชอบเพิ่ม
ต่อท้ายเติม..แต่งจบแบบอบอุ่น
สระเอาะสระอาเกื้อการุณ
แต่แอบลุ้น..เพื่อนน่ะ..สระเอียะ

 Jannjao