...สายลมแห่งรัก...(อีกสักครั้ง)

...สายลมแห่งรัก...(อีกสักครั้ง)

“...รักเคยพัดผ่านมา แล้วลับลาดั่งลม
ทิ้งเพียงความขื่นขมอยู่ในใจ
เฝ้ารอใครสักคน เมื่อสายลมพัดมาใกล้
อาจเจอใครสักคน ที่ไม่ผ่านเลย

เพียงสายลมแผ่วๆ ทำให้ใจสั่นๆ
เธอคนนั้นเหมือนคนในฝันของใจ
เพียงสายตาตรงกัน ทำให้ใจไหวๆ
อยากจะรักอีกครั้งได้ไหม...ฮึมๆ

สายลมแห่งรักพัดมา ขอจงอย่าพารักไป
อย่าพัดให้เธอ ห่างไกลให้เราห่างกัน
หากลมได้ยินหัวใจ ขอจงเมตตาบ้างสักครั้ง
ให้รักได้อยู่คู่กัน ให้เธอได้อยู่คู่ฉันตลอดไป

หัวใจที่ขาดรัก เหมือนฟ้าที่ขาดดาว
ทุกค่ำคืนเงียบเหงาและอ้างว้าง
ได้เจอเธอวันนี้ เหมือนดังปาฏิหาริย์
ฟ้าบันดาลให้รักมาเกิดกลางใจ

เพียงสายลมแผ่วๆ ทำให้ใจสั่นๆ
เธอคนนั้นเหมือนคนในฝันของใจ
เพียงสายตาตรงกัน ทำให้ใจไหวๆ
อยากจะรักอีกครั้งได้ไหม...ฮึมๆ

สายลมแห่งรักพัดมา ขอจงอย่าพารักไป
อย่าพัดให้เธอ ห่างไกลให้เราห่างกัน
หากลมได้ยินหัวใจ ขอจงเมตตาบ้างสักครั้ง
ให้รักได้อยู่คู่กัน ให้เธอได้อยู่คู่ฉันตลอดไป

สายลมแห่งรักพัดมา ขอจงอย่าพารักไป
อย่าพัดให้เธอ ห่างไกลให้เราห่างกัน
หากลมได้ยินหัวใจ ขอจงเมตตาบ้างสักครั้ง
ให้รักได้อยู่คู่กัน ให้เธอได้อยู่คู่ฉันตลอดไป

ให้รักได้อยู่คู่กัน ให้เธอได้อยู่คู่ฉันตลอดไป...”

เหมือนสายลม โบกโบย ชื่นโชยทัก
เชื่อมรอยยิ้ม ปริ่มรัก พยักหน้า
ส่งเชื้อเชิญ มาดหมาย ด้วยสายตา
ย้อนเวลา พัดทวน รักหวนคืน

เมื่อสายลม แห่งรัก พำนักแนบ
ซบอิงแอบ ทุกข์คลาย หายขมขื่น
กิ่งดอกใบ คลี่ท้า ระย้ายืน
รับฉ่ำชื้น ความสุข ทุกอณู

แต่แล้วลม กลับร้าง เหินห่างเรื้อ
คล้ายแหนงเบื่อ ลึกแทรก ชำแรกสู่
ก็พลัดเกิน ไขว่คว้า แค่ตาดู
ไกลสุดกู่ ลิบหาย ณ ปลายทาง

เหลือเพียงบท ลำนำ คำทิ้งทอด
ที่เคยออดอ้อนกราย มิหายห่าง
หยั่งยึดโยง เยื่อใย เกี่ยวใจบาง
ยากละวาง ปลดเงื่อน เหมือนอย่างลม

สายลมโบยโบกพลิ้ว.....กลอนพา
กระเจิดกระเจิงครา........อ่อนเรื้อ
โอ้เอยวาสนา................รอนบั่น
จำห่างจากนิ่มเนื้อ..........เปลี่ยวร้าวรานแสน

Soul Searcher
Inspired to write 8/6/2019

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...สายลมแห่งรัก...(อีกสักครั้ง) (อ่าน 4081 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้