เก็บตะวัน
 
เห็นตะวันล่วงหล่นลงจากฟ้า
เฝ้ามองหาทุกวันใจฉันเหงา
หมดแรงส่องแสงมาพาโลกเรา
อยากจะเอาเก็บไว้ให้ใกล้ตัว

เก็บตะวันตอนหล่นห้ามคนเห็น
ถ้านั้นเป็นสิ่งของมองเห็นหัว
มีตะวันนั้นอยู่ใกล้ไม่หมอมัว
สุขระรัวมีตะวันให้ฉันดู

แต่ตะวันนั้นไกลไปคิดฝัน
ไม่มีวันเก็บมาพาเคียงคู่
อยากจะมองต้องออกไปใช่นอนรู
มัวคุดคู้แต่ในบ้านพลานชวดชม

เปรียบตะวันดั่งความรู้ดูยิ่งใหญ่
อยากเก็บไปต้องใฝ่หาพาเหมาะสม
จากฟากฟ้าใช่สอยแล้วได้ดม
มิตรอมตรมขยันหนาอย่าลาไกล

เก็บตะวันเอาไว้ที่ในจิต
เก็บความคิดพยายามตามถึงไหน
เก็บเกี่ยวเอาความรู้อยู่กับใจ
เก็บเพื่อได้ตะวันอันเรืองรอง



มนตรี  ประทุม (2)
๒๔ มิ.ย.๖๒