รัก..ไร้อัตตา
ไร้ใจเพียงคำพ้อง ไร้จิตค่องกิเสลใช่
ไร้รักมิไร้ใจ ไร้อาลัยไร้มายา
แม้นรักก็ไร้จิต ไร้ประดิษฐ์ไร้ปรารถนา
ไร้ซึ่งการพึ่งพา รู้คุณค่าแห่งรักดี
รักใครจากใจนั้น ส่งมอบสรรค์ความสุขขี
รักใครไร้ใจมี คือรักนี้จากตัวเรา
หากคิดตำหนิว่า แล้วให้ค่าเปลี่ยนแปลงเขา
เช่นนั้นเขาและเรา คือผู้เฝ้า..มิใช่รัก
หมายเหตุ ขอขอบคุณ พี่ลุงที่มาร่วม แจ่มแจม นะคะ
โจทย์ที่น้องใช้เขียนคำกลอนไร้ใจนี้ คือ
เมื่อเรามีความรักให้ใครสักคน
เราไม่ควรนำเอา อีโก้ ในตัวเราไปรวมควบคู่กับความรัก
หากว่าเรารักใครคนนั้นจริง อ่ะค่ะ (ซึ่งทำได้ยากมากเลย.. )
ณัฐสุรางค์
Inspired to write 8/8/2019
