...โลกนี้ไม่ได้มีเราคนเดียว...

เพียงพบผ่านเส้นทางเรือนสร้างฝัน
ต่างแบ่งปันความสุขไร้ทุกข์ขม
แม้หนทางจดจ้องจับต้องลม
ใจสุขสมเกินกว่าคำว่าจริง
.
ในวงการนักกลอนตะลอนแต่ง
ต่างแขนงมากมายทั้งชายหญิง
ต่างมุ่งมั่นเรียนรู้ดูติติง
ต่างประวิงกฏผังระวังตน
.
และก็ต่างที่มาต่างอายุ
และระบุมีบ้างในบางหน
เพื่อนสนิทก็ต่างเป็นบางคน
แต่เหตุผลอาจใช่ไม่ต่างกัน
.
ชีวิตจริงพูดอะไรได้ไม่หมด
แต่เขียนจดทุกสิ่งได้จริงนั่น
แม้ความจริงปิดบังมาทั้งวัน
แต่ประพันธ์เขียนให้หมดได้เลย
.
แล้วผ่านมาผ่านไปหากไม่คิด
ระบายจิตลงไปหากให้เฉย
ก็จะเห็นว่างเปล่าเรื่องราวเคย
แค่เปิดเผยอัดอั้นประพันธ์มา
.
เขียนกลอนเถอะเพื่อนฉันประพันธ์ศิลป์
ทุกข์ใจรินเขียนกลอนกันก่อนหนา
ขอจงหยุดตัดสินชีวินลา
????...........
ขอจงอย่าคิดว่าตนอยู่คนเดียว.
(วรรคนี้คิดนานล่ะ จบไม่ลง)
..........
พิณจันทร์
10 สิงหาคม 2562

 

คือทั้งหมดมิตรเพื่อนในเรือนศิลป์
ร้อยเรียงรินเรื่องราวเหน็บหนาวนั่น
ปัญหามีทุกผู้ต้องรู้ทัน
อย่าคิดสั้นจบสิ้นชีวินเลย

เพื่อนมากมีที่ให้ความใกล้ชิด
แต่ไม่คิดปรึกษามาเอื้อนเอ่ย
เล่าสู่ฟังยังดีอย่างที่เคย
อาจเขียนเผยเป็นกลอนผ่อนระบาย

มิใช่แต่เพียงตนอยู่บนโลก
ต่างทุกข์โศกมากมีที่สหาย
เมื่อตัดสินปัญหาฆ่าตัวตาย
ผลสุดท้ายพ่อแม่แท้เสียใจ

 
พิณจันทร์