คิดถึงจำปา
หมื่นวิถีกวีงามวิรามนัก
หมายเพียงพักจับใจดุจในฝัน
เพียรพากพร้อมน้อมเสียงเผดียงพลัน
ดุจดวงจันทร์คีตะ ดาระกา
วิหกเคียงเต้นรำออกนำรุ่ง
เพียงเพราะมุ่งเสียงเพลงบรรเลงหา
จึงนิมิตรสมใจได้นำพา
บทเพลงนี้ชื่อว่า จำปาเอย..
ณัฐสุรางค์
๑๙ ต.ค.๒๕๖๒
หลายหมื่นพร่ำ รำพัน จำนรรจ์พร้อง
ขานขับร้อง วลี ดีเอื้อนเอ่ย
แต่ให้เทียบเทียมแข ย่อมแพ้เกย
เพราะเกินเลย กว่าใคร ไม่เหลียวมอง
“ลาวม่านแก้ว” แว่วหวาน สะท้านจิต
เนาสนิท หนึ่งนี้ มิมีสอง
หอมดอกรัก อุ่นอวล นวลละออง
ใคร่ขอลอง “คำหวาน” บรรสานเคียง
ร้อยร่ำสื่อคำหวาน
ครวญขับขานสราญเรียง
อุ่นไอในสำเนียง
เสียงระส่ำ คำจารึก
เคล้าคลอซอซึ้งโสต
ฤ จักโทษ แท้ยามดึก
เปลี่ยวเหงาเศร้าซึมลึก
อึกทึกในทรงจำ
อักษรสุนทรร้อย
เอื้อนอ่อนช้อย พร้อยลำนำ
หวานมาก หลากระกำ
ขอเพียงน้อย แช่มช้อยนาน
หากรัก ปิ้มปักล้น
สิท่วมท้นทรมาน
เผื่อใจไว้คัดคาน
ยามหม่นม้าง ต้องร้างลา
หวานเรียงเผดียงพจน์
อย่าท้อทด รจนา
เสียงกลอน สอนอุรา
คราแย้มเยื้อน เตือนให้คิด
เป็นเหมือนเพื่อนคลายเหงา
ยามทุกข์เร้า เข้ารานจิต
เหนื่อยล้า มาเชยชิด-
ลิขิตนี้...ดีต่อใจ
Soul Searcher
Inspired to write 22/10/2019
|
