Username:
Password:
หน้าแรก
ห้องสนทนา
ช่วยเหลือ
ค้นหา
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..
>>
คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน
>>
คุยได้ทุกเรื่อง
>>
เงิน-โควิด
หน้า: [
1
]
ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน
หัวข้อ: เงิน-โควิด (อ่าน 3472 ครั้ง)
0 สมาชิก
และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
นักเลงเพลงยาว
นักกลอนผู้อ่อนไหว
ออฟไลน์
กระทู้: 120
120/120
ผู้เริ่มหัวข้อนี้
|
|
เงิน-โควิด
«
เมื่อ:
14 เมษายน, 2563, 09:56:01 PM »
หน้าแรก
เงิน-โควิด
เงิน
นับเป็นเวลาห้าเดือนเต็มๆ นับตั้งแต่ พฤศจิกา,ธันวา,มกรา,กุมภา,มีนา ที่ผมไม่มีงานไม่มีรายได้
งานไม่เข้า ไม่มีรายได้ มีแต่รายจ่าย เพราะว่าผู้มีอำนาจเหนือกว่า เขาต้องการบีบให้เราอับจน
ก็เลยไม่ป้อนงาน ทุกๆวันผมนำเอาเงินเก็บที่มีอยู่เพียงเล็กน้อยค่อยๆทะยอยออกมาใช้จ่ายจุนเจิอทุกวัน
จนในที่สุดเงินที่มีอยู่ก็ค่อยๆหมดลง ผมต้องอาศัยรายได้จากงานเล็กๆน้อยในส่วนที่เข้ามายุ่งไม่ได้
ซึ่งประมาร ๒๐% ของรายไดปกติ+กับการนำเอาของเก่าที่พอมีอยู่ออกมาจำหน่าย พอมีรายได้
ประทังชีวิตในแต่ละวัน แต่ก็อัตคัตฝืดเคืองเต็มที เหตุการชีวิตผมเป็นเช่นนี้มาตลอด สี่ห้าเดือน
จนกระทั่งเข้าเดือนเมษายน รายได้จึงกระเตื้องขึ้นมาบ้าง จาก ๒๐% มาเป็น ๓๕% ของยามปกติ
นี่ก็ถือว่า เป็นเคราะห์กรรมที่ผมต้องเจอในปีชวดหนูไฟนี้
เหตุการณ์ โควิดระบาด คนตกงาน ไม่มีเงิน เศรษฐกิจย่ำแย่ไม่มีผลร้ายอะไรกับผมนัก
เพราะ พฤศจิกา ธันวา มกรา กุมภา มีนา ผมเจอที่ร้ายมาตลอดห้าเดือนอยู่แล้ว ตรงกันข้าม
กลับค่อยผ่อนหายใจหายได้บ้างนิดนึง ไม่มีความทุกข์จากความลำบากยากแค้นเพราะำพิษภัยโควิด
(เพราะว่ามันเจอมาก่อนหน้านั้นแล้วถึงห้าเดือนเตมๆนั่นเอง)
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผู้คนออกมาบ่นคร่ำครวญเรื่องโควิดระบาด รัฐบาลสั่งให้หยุดงาน
ไม่ได้รับเงินเยียวยา ผมดูข่าวแล้วก็น่าเห็นใจนะ นี่คนไทยเรายากจนกันขนาดนี้เลยหรือนี่
แล้วเหตุการณ์อย่างนี้มันจะดำเนินไปอีกถึงเมื่อไหร่ เมื่อไหร่โรคร้ายจะสงบลง
เมื่อไหร่คนจะได้ออกจากบ้านมาทำงานหาเลี้ยงชีวิตและครอบครัวได้ตามปกติ
หากรัฐบาลยังแก้ปัญหาแบบเดิม โควิดมันกยังอยู่ยาวแน่
ผมคิดถึงวิธีแก้ปัญหาวิธีหนึ่ง ซึ่งมันน่าจะไดผล และโรคโควิดมันควรจะหมดไปจากประเทศไทย
เร็วกว่าวิธีที่รัฐบาลกำลังใช้อยู่ในปัจจุบัน นั่นคือ...
วิธีแก้ปัญหาโควิดที่ได้ผลคือ
๑.ให้ปิดทุกๆจังหวัด ห้ามเดินทางติดต่อกันและคนในห้ามออก คนนอกห้ามเข้า
๒.ให้ทำการตรวจผู้ติดเชื้อ จนครบ ๒๑-๓๐ วันแล้ว หากไม่มีผู้ติดเชือเพิ่ม ให้รัฐประกาส
จังหวัดนั้นเป็นพื้นที่สีขาว ให้ประชาชนออกมาใช้ชีวิตตามปกติได้ แต่ห้ามเดินทางออกนอกจังหวัด
๓.ให้ทำแบบนี้ทุกๆจังหวัด จังกระทั่งเป็นพื้นที่สีขาวหมดทุกจังหวัง
๔.ต้องปิดประเทศไปจนกว่าสถานการณ์โควิดโลกจะสงบลง ห้ามทั้งคนไทย และคนต่างประเทศ
เดินทางเข้า-ออกประเทศ
๕.เมื่อทุกๆจังหวัด เป็นเขตปลอดเชื่อหมดแล้ว ก็ให้เดินทางไปมาหาสู่กันได้ แต่ยังต้องมีการระวัง
ใช้หน้ากากอนามัย กับเจลล้างมือ
๖.หากว่ายังทำให้เป็นพื้นที่สีขาวทั้งหมดไม่ได้ จะประกาศห้ามคนเดินทางเข้าออกเป็นบางจังหวัดก็ได้
แต่ทั้งนี้ จะต้องกวดขันให้รัดกุม ไม่ให้คนจากพื้นที่ๆยังมีโรคติดต่อเดินทางเข้าไปยังพื้นที่สีขาว
#ถ้ารัฐบาลทำได้แบบนี้ อีกไม่นานเชื้อโควิดจะตองหมดไปจากประเทศไทย และประชาชน
ก็จะออกมาใช้ชีวิตได้ตามปติ ไม่ต้องหมกตัวอยู่กับบ้าน#
ก็หวังว่าคงจะมีใครสักคนฟังกันบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ตะบึงตะบันจะแก้ปัญหาด้วยวิธีเดิมๆลูกเดียว
หรือจะเอาแค่คิดถึงแค่เงินเยียวยาอย่างเดียว โดยไม่ต้องสนใจสิ่งอื่น ถ้าเป็นแบบนั้น ปัญหา
โควิดนี้ก็คงจะยังอยู่อีกยาว คงไม่ใช่จบลงภายในเดือนสองเดือนนี้เป็นแน่....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
โซ...เซอะเซอ
บันทึกการเข้า
หน้า: [
1
]
ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
กระโดดไป:
เลือกหัวข้อ:
-----------------------------
บทกลอนไพเราะ
-----------------------------
=> กลอนรัก
=> กลอนเศร้า
=> กลอนคิดถึง
=> กลอนงอนง้อ
=> กลอนคลายเครียด
=> กลอนให้แง่คิด
=> กลอนอวยพร
=> บทประพันธ์อันน่าประทับใจ
=> กลอนเปล่า
=> เรื่องสั้น แนวนิยาย
-----------------------------
อารมณ์กลอน
-----------------------------
=> การใช้งานบอร์ด-แจ้งปัญหา
=> สมาชิกแนะนำตัว
=> สารบัญกลอน สมาชิกกลอน
=> ห้องเรียนรู้คำประพันธ์
=> โคลง
=> ฉันท์ กาพย์ ร่าย
=> กลบท
=> คำคมอารมณ์กลอน
===> หมวดความรัก
===> หมวดเศร้า - อกหัก
===> หมวดการให้แง่คิด
===> หมวดคลายเครียด
-----------------------------
คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน
-----------------------------
=> กระดานประชาสัมพันธ์สำหรับสมาชิก
=> คุยได้ทุกเรื่อง
=> ดูหนัง-ฟังเพลง-คลิปความบันเทิง
=> ขอความช่วยเหลือในการแต่งคำประพันธ์
-----------------------------
กฎระเบียบและการจัดการประกวดคำประพันธ์
-----------------------------
=> ห้องประกวดคำประพันธ์
กำลังโหลด...