ในมุมหนึ่งของใจใครจะรู้
มีเธออยู่ลึกๆยังนึกถึง
แม้เราลบจบกันจนปั้นปึง
ทำไมจึงลืมยากแม้จากไกล

คืนนี้ดาวลับตาท้องฟ้าหม่น
มีเมฆฝนบังบดความสดใส
เช่นกับฉันเงาสลัวคลุมหัวใจ
น้ำตาไหลทุกข์ทนอยู่คนเดียว

ต้องนานสักแค่ไหนใยจะพ้น
ในวังวนความเหงาใจเปล่าเปลี่ยว
พันธนาการหัวใจจักคลายเกลียว
เลิกยึดเหนี่ยวรักช้ำเพียงลำพัง


gintanagan
2/7/63