ในห้องขาวราวท้องฟ้าพาสะอาด
สายตากวาดจับจ้องเหลียวมองหา
กำลังใจใครคนหนึ่งหวังพึ่งพา
ทั้งรู้ว่าเป็นแค่ฝันอันเลือนราง

เหนื่อยแล้วหนอท้อแท้อาจแพ้พ่าย
ใจและกายอยากพัก ผ่อนหนักบ้าง
ทุกเรื่องราวคิดย้อนก่อนปล่อยวาง
สุดแต่ทางโชคชะตาจะชี้นำ

หากครั้งนี้ฉันตายไปมิได้กลับ
ชีพลาลับไม่อาจฟื้นในคืนค่ำ
อโหสิไม่โกธรหรือโทษกรรม
ขอจดจำคำว่ารักแม้จากไกล

หากพรุ่งนี้ฉันได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง
หัวใจยังเต้นอยู่และสู้ไหว
อยากกระซิบแผ่วผสมฝากลมไป
ลมหายใจที่น้อยนิด..คิดถึงเธอ


gintanagan
1/9/63      -- 00.13