เริ่มพากเพียรเขียนกลอนตอนยังเด็ก
ประถมเล็กอับอายแทบหน่ายหนี
สัมผัสมั่วกลัวกฏบทกวี
โอ้ย..แบบนี้คล้องแบบนั้น..ทำฉันงง
พอได้อ่านงานแต่งเป็นแหล่งหลัก
เฝ้าหลงรัก..ฝันใฝ่..จึงใหลหลง
ตามจิตนึกฝึกเรียนปรับเปลี่ยนลง
ทระนงตนใหญ่กว่าในงาน
เพียงเสกสรรอันใดที่ใจชอบ
เพียงลักลอบทดแทนใช่แก่นสาร
เพียงสร้างใหม่แล้วโก้กว่าโบราณ
เพียงดักดานเร็วรวดเพื่ออวดตน
มิฟังเขาเราฉลาดวางมาดใหญ่
มิฟังใครเชียวครับเดี๊ยว..สับสน
มิฟังเพื่อนเตือนตกพูด..วกวน
มิฟังคน..อวดเบ่ง..เราเก่งจริง
เริ่มออนไลน์อารมณ์สังคมเวป
โห..หมู่เทพนักปราชญ์ขยาดยิ่ง
คิดว่าดีที่แท้เราแค่ลิง
หลบมุมนิ่ง..นานนานโผล่...ค่อยโชว์ตัว 555
Jannjao
ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต