…คนเขียนกลอน…

…คนเขียนกลอน…
(งูกระหวัดหาง)

คนเขียนกลอน เขียนกลอนเพื่อผ่อนพัก
พยุงหนักหน่วงจิตเปลื้องปลิดหมาย
แม้นอัดอั้นศัลย์โศกวิโยคคลาย
คลุ้งสฬายตนะข่มด้วยคมคำ

ครั้นความคิดจ่อจดพจนารถ
นฤชาติปลอดปวงล่วงกรายกล้ำ
กลบเผาแผดแวดล้อมกรอมระกำ
ก่อนดิ่งดำลึกสู่สุดกู่ภวังค์

หว่างเวียนวัฏฏ์เวิ้งว้างมิว่างเว้น
วอดวายเซ่นสรรพทุกข์และสุขขัง
ครอบคลุมคิดอิทธิพลทรงพลัง
พจน์พรูพรั่งเป็นอรรถะ สระ พยางค์

ยกสลวยสวยวรรคสลักพร้อย
ผุดอ้อยส้อยอักษรสุนทรสล้าง
ละเมียดละม้ายคันฉ่องส่องสรรพางค์
เผยเค้าลางซุกซ่อนเร่าร้อน-เย็น

ยิ่งทุ่มเททั้งใจเข้าใส่สวม
สอดรับร่วมชื่นชุกและขุกเข็ญ
เขียนกระต่ายหมายจันทร์คืนวันเพ็ญ
พลอยภาพเห็นฟุ้งฝันพรรณนา

น้าวเหนี่ยวถ้อยคล้อยตามคลื่นความคิด
ครั้งบัณฑิตถอดหัวใจใส่ภาษา
สัมผัสนอกสัมผัสในไหวตรึงตรา
ต้องอุรารำลึกอยู่มิรู้ลืม

ละเลยความสำคัญปล่อยผันผาย
พบเลือนหายเสียงกานท์เคยหวานปลื้ม
ประดาประดับซ้ำซ้ำแค่คำยืม
ยากด่ำดื่มซึมซับประทับทรวง

สร้อยสืบสานรังสรรค์วรรณศิลป์
สดับยินเพลินพักทิ้งหนักหน่วง
เนื่องนิวรณ์ร้อนรุ่มสุมแดดวง
ดายดับช่วงฉวัดเฉวียนครุ่นเขียนกลอน

โซ…เซอะเซอ
18 มกราคม 2565

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …คนเขียนกลอน… (อ่าน 2935 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้