เพราะยากรู้ดวงใจของใครอื่น
ยามหยิบยื่นแท้จริง หรืออิงฝัน
จึงต้องรับแต่เจ็บเก็บกลืนมัน
เมื่อผูกพันสิ้นสลายกลับกลายตรม

เหลือเพียงคราน้ำตามาเปรื่องปลด
โศกสลดกดครอบมอบขื่นขม
ใจร้าวรวดปวดปร่าล้าระทม
อยู่กับปมแพ้พ่ายที่กรายกลืน...

“สุนันยา”