เป็นเพียงบท..อารมณ์กลอน..ในตอนว่าง
เพราะเหินห่างอักษรกลอนสื่อสาร
พอวางร้อยถ้อยคำลำนำกานต์
เป็นขับขานแนวเศร้า...เสียกระไร

แต่ทางกลอนนอนปูไปก่อนแล้ว
พิกุลแก้วเลยตามจับทางได้
ปล่อยให้เศร้าแทรกซ้อนสะท้อนใจ
ไว้เริ่มใหม่กลอนหน้านะ..จะพยายาม!

อิอิอิ   ...ไม่รู้ทำไมไปแนวนี้อยู่เรื่อยค่ะ