คนนอกดึกมิไหวใจจะขาด
ช่างอนาถดูเนือยเหนื่อยเกินถอน
เวลาดูน้อยนักอยากร่ายกลอน
กลับสั่นคลอนร้อนรุมกลุ้มเกินไป
แม้นไม่มีสักบทหดหายแน่
สนิมกินสมองแย่แน่แล้วไหม
คิดมิออกบอกยากกระดากใจ
พล่ามทิ้งไว้ไปงั้นช่วงปั่นงาน
แสนหงุดหงิดตัวเราเฝ้าเพ้อเจ้อ
สมองเบลอลืมหลงคงไม่ผ่าน
ท้ายราตรีพี่จ๋าอย่ารำคาญ
เหลืออีกบานเรื่องบ่นทนเอานา
masapaer
ช่วงขาขึ้นของงาน ขาลงของการนอน..ขากลอนอ่อนล้า
ทน ๆ อ่านไปนะคะ เขียนได้แค่นี้แหละ กลัวคนลืมว่าบอร์ดนี้มีสาวงามนามมะสะแปร์อยู่
ฝันดีค่า
