อย่าทวงถามถึงเรื่องราววันเก่าก่อน
ความอาวรณ์จางหายไปนานแล้ว
รักเคยเปรียบดั่งมณีอันเพริศแพรว
เหลือเพียงแววเจ็บช้ำในดวงตา

เมื่อเธอลาจากไปในวันนั้น
น้ำตาฉันรินไหลนองใบหน้า
เธอมองฉันอย่างสมเพชเวทนา
กล่าวคำลาจากไปไร้เยื่อใย

วันนี้เธอหวนกลับมาหาฉัน
ขอต่อสายสัมพันธ์เริ่มกันใหม่
เธอบอกว่าที่แล้วมาเธอเสียใจ
ฉันต่างหากที่เสียใจมากกว่าเธอ

เมื่อมันจบไปแล้วก็ให้จบ
อย่ามาพบมารำพันคำเพ้อเจ้อ
ที่แล้วมาฉันให้อภัยเธอ
ขอเพียงเธออย่ารังควานฉันอีกเลย