คนมีปมหัวใจก็ไหวอ่อน
ทุกบทกลอนหากเศร้าก็เหงาบ้าง
คนเขียนกลอนผูกฝันอันเลือนลาง
จิตมันบางน่าขำทำยังไง

กลอนของใครใครเกลาใช่เดายาก
บางครั้งมากสิ่งซ่อนแสนอ่อนไหว
หากตามงานอ่านถึงซึ้งงานใคร
อารมณ์คล้อยก็พาไปหวั่นไหวตาม

 

กวินพัฒน์

หลงเสน่ห์คนกลอนก็อ่อนไหว
ก็ห่วงใยไหวหวามตามทุกที่
คนหน้าม่านการแสดงเกินแจ้งมี
ออกบทดีหน้าม่านอันตรึงตรา

เสร็จแสดงหลังม่านงานผ่านพ้น
ก็ล้วนคนหลากจินต์ถวิลหา
สุดคาดเดาใดชัดวัดอัตตา
จบฉากลา..ใจแท้..อ่อนแอเป็น


กวินพัฒน์

พ่ออินกลอนหรืออินคนจนว้าวุ่น
นั่งอ่านลุ้นเถอะหนอพ่อคนเก่ง
หมั่นฝึกไปกาพย์กานท์ขานบรรเลง
ให้เป็นเพลงบรรเทาความเหงาทรวง

นั่งบรรยายสวมบทจรดหมึก
เป็นบันทึกของใจไปทุกช่วง
เปลี่ยนบทบาทหวานเศร้าเหงาทะลวง
หรือรักซึ้งสุดดวงใจให้ตรึงตรา


ยูริน