แม้กายห่างแสนห่างอย่างเหนือใต้
หากหัวใจเพียงหนึ่งตรึงตราฝัง
เฝ้าละเมอครุ่นคิดจิตภวังค์
สุดเหนี่ยวรั้งจิตไว้ใกล้กายเรา

จากพื้นราบใจลอยสู่ดอยสูง
ฤๅเปรียบยูงกาใฝ่ยิ่งใจเศร้า
หวนนึกไปใจป่วนชวนซึมเซา
ห้ามหักใจใยเล่าเฝ้าคร่ำครวญ

ประทีป  วัฒนสิทธิ์
11 สิงหาคม 2556