โถ่ลุงโซ...ที่หายหน้าเพราะว่ายุ่ง
มัวแต่มุ่งมองหา"ความลื่นไหล"
เหมือนพ่อหมอทายทักเรื่อง AI
กลับตรงยิ่งจากใจใช่เคลิ้มตาม

ใช้ AI วิเคราะห์ถึงโครงสร้าง
บนเส้นทาง"ความคิด"บน"คำถาม"
จับเชื่อมโยงกับบทกลอนทุกนิยาม
เพื่อหาความสอดคล้องสมการ

ใช้เวลา 3 วัน ลมแทบจับ
มิอาจนับ ยกที่น็อค มากล่าวขาน
เมื่อคืนนี้จบทุกเรื่องการตรวจทาน
จึงกลับสู่กลอนสะท้านห่านอารมณ์.

โหลุงโซ รู้ได้ยังงัยคะ .....บร๊ะเจ้าโจ๊กกกก มากกก

หากมิชอบ.."เปลี่ยนโหมด" ก็ได้หนา
ฝีปากแจ๋ว แกล้วกล้า ท้าเสนอ
ก็สามารถตอบรับได้นะเออ
ว่าแต่เธอ...ชอบโหมดไหน...ล่ะหนุ่มเอ็ม. อิอิ

เริ่มงวยงงเส้นทางยังเบื้องหน้า
มีทางบ้ากับทางแยก แหวกเก๋-เก๋
มีตัวช่วยคือ"เสียแปร์"สายทุ่มเท
เหมือนโอเคแต่แอบเกิน...เดินลอย-ลอย

เห็นเสี่ยหย่อนเหยื่อวางกับดักล่อ
โอ้ว่าหนอ..เอ็มเอ๋ย..คงถูกสอย
เปย์ที่ว่า..อาหารเปียกเรียกน้ำย่อย
พิกุลค่อยถอยแอบแนบกำแพง.(ย่อง ย่อง)

ฉันนึกภาพตะแคงของออเจ้า
ไยมิเห็น"ความเศร้า"ที่ว่าหมอง
เห็นไหล่สั่นหัวกระตุก "น้ำตานอง"
กับตะขาบลงไปกองสองสามตัว

รีบแจ้นหายาหม่องทุกประเภท
กดแจ้งเหตุเร่งด่วนไปถ้วนทั่ว
เมื่อหันกลับไปเห็นใจเต้นรัว
ยูงับหัวตะขาบไว้ไม่ยอมกลืน.

ขอโทษนะยู พิกุลไม่ได้ตั้งใจ ฮ่าๆๆๆ

เธอก็เน้นเล่นแรงกลั่นแกล้งน้อง
เทียวปล่อยของ..เสียจนคนสะอื้น
ร้อยขาคัดจัดสรรหลายวันคืน
แม่งามชื่น..ปล่อยสู่ใส่ยูริน

สืบตำนานการกลาย.."คายตะขาบ"
มรดกบาปเพิ่มพูนมิสูญสิ้น
วิชามอบลอบให้เคยได้ยิน
สืบสานศิลป์...ต่อรุ่น..ยายกุลทอง


เรื่องตะขบตะขาบ เคยได้ยินมาครับ

Jannjao