...อาสาฬหบูชา รำพัน... พักสักนิด เถิดดวงใจ ผู้ไขว่คว้า พักหม่นช้ำ วิญญาณ์ ที่พร่าหมอง พักหมกมุ่น วุ่นวาย ชม้ายมอง เหลียวตริตรอง ความจริง ทุกสิ่งอัน อาสาฬหบูชา ครารำลึก ลบตรังตรึก มโน ทุกข์โมหันธ์ บทปฐมเทศนา ค่าอนันต์ กระจ่างพลัน อัญญาโกณฑัญญะ ทุกข์ให้ดู รู้เช่น จนเห็นชาติ ดารดาษ เมามัว ชั่วขณะ ส่วนสาเหตุ สมุทัย นั้นให้ละ แจ้งกระจะ ถึงนิโรธ โชติชวาล ดำเนินอย่าง เที่ยงตรง มรรคองค์แปด มุ่งเผา,แผดกิเลสในใจประหาร จิตข้ามพ้น ทุกข์โศก วิโยคธาร สู่นิพพาน สภาวะ ด้วยละวาง “...จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์ จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ...” [คำสอนของ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล] โซ...เซอะเซอ 5 กรกฎาคม 2563 |
|
1
เมื่อ: 1 ชั่วโมงที่แล้ว
|
||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | ||
|
|
||
|
2
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 02:30:19 PM
|
||
| เริ่มโดย นักเลงเพลงยาว - กระทู้ล่าสุด โดย นักเลงเพลงยาว | ||
|
*อาสาฬหบูชา* โคลง ๔ ๐เพ็ญอาสาฬหมาสครั้ง พุทธกาล สมเด็จพระโพธิญาณ ตรัสถ้วน จตุราริยสัจจ์ขาน ธรรมจักร-เทศน์เฮย ภิกษุปัญจวัคคีย์ล้วน หนึ่งแจ้งจักษุธรรมฯ นักเลงเพลงยาว |
||
|
3
เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 11:15:20 AM
|
||
| เริ่มโดย gintanagan - กระทู้ล่าสุด โดย ระนาดเอก | ||
|
ในมุมมืดมักมีที่หลบเร้น
ไว้แอบเคล้นน้ำตาคราผิดหวัง มุมแห่งการเลียแผลแผ่ประดัง มุมที่ฝั่งตรงข้ามคงย่ามใจ ในรอยยิ้มทิ่มแทงแฝงด้วยรัก คนเสียหลักถูกฤทธิ์พิสมัย ตายทั้งเป็นเช่นอกตกกองไฟ เมื่อเหลวไหลไปภักดิ์รักผิดคน ในมุมมืดมีเศร้าเหงาเป็นเพื่อน ที่เฝ้าเยือนดั่งฟ่องท้องถนน ยาสิ่งเดียวที่ไว้คลายทุรน ก็คือทนจนกว่า..จะชาชิน๚ะ๛ ระนาดเอก ปล.น้องจินตนาการ สามารถนำผลงานที่งดงามทั้งหมด ไปลงได้ที่เว็บบ้านกลอนไทย เพื่อให้เพื่อนๆได้อ่านและติดตาม ได้เลยนะจร๊า เพราะเป็นเว็บที่พี่ดูแลอีกเช่นกัน(แต่งทีเดียวลงได้ทั้ง ๒ เว็บเลย)จ้ะ*-*+ http://www.klonthaiclub.com/  |
||
|
4
เมื่อ: 03 กรกฎาคม, 2563, 01:02:45 PM
|
||
| เริ่มโดย Wirin - กระทู้ล่าสุด โดย Wirin | ||
 เดินดั้นด้นบนทางรกร้างเปลี่ยว ดั่งโดดเดี่ยวเหลียวใดไร้จุดหมาย หลากเรื่องราวรายล้อมอ้อมข้างกาย ดีเลวร้ายเรียงร้อยค่อยทำใจ ตามลำพังเพียงเพื่อเมื่อว้าวุ่น เกิดเพราะฝุ่นเข้าตาพาหวั่นไหว ค่อยค่อนแคะเขี่ยค้นทนเพียงไร มิมีใครยื่นมือถือป่วยการ เปรียบเรือน้อยลอยฝ่าเจอพายุ ยากปะผุเรือเก่าแตกร้าวฉาน รอวันจมถมถั่งยังซมซาน อวสานแน่แท้แพ้อับปาง ใจเจ็บจัดจวนเจียนจะจากจบ ควานคว้าพบแต่ลมตรมมิสร่าง คืนคร่ำครวญหวนหาตามองทาง ช่างอ้างว้างว้าเหว่ซวนเซจัง พวกเพื่อนพ้องน้องพี่พลอยหนีหน้า เหลือบแลหาขวาซ้ายแทบหงายหลัง ก่อนกอดเกี่ยวเดี๋ยวนี้มีภินท์พัง หรือกลัวเรายืมตังค์(เลย)ระวังตน วิริน ๓/๗/๖๓ |
||
|
5
คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน / คุยได้ทุกเรื่อง / Re: บ่นจาภาษากลอน ตอน *ระวัง! แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน เป็นสิ่งที่ถูกแย่งชิงไปได้*
เมื่อ: 03 กรกฎาคม, 2563, 12:36:26 PM
|
||
| เริ่มโดย นักเลงเพลงยาว - กระทู้ล่าสุด โดย นักเลงเพลงยาว | ||
|
บ่นจาภาษากลอน ตอน *ระวัง! แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน เป็นสิ่งที่ถูกแย่งชิงไปได้* เมื่อวานนี้ได้พูด(เขียน)ถึงวิธีฟื้นฟู แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,อารมณ์ในการแต่งกลอนไปแล้ว  วันนี้จะมาเขียนถึงอันตราย,ข้อควรระวังในการเขียนกลอน,โพสต์กลอนลงในเว็บด้วย เพราะถ้าไม่เขียน ก็ดูจะเป็นการใจร้ายใจดำต่อผู้ที่เข้ามาอ่านหัวข้อนี้เกินไป  อันตรายที่ว่านี้ ไม่ใช่อันตรายต่อร่างกาย ไม่ใช่อันตรายต่อทรัพย์สิน ไม่ใช่อันตรายต่อจิตใจ แต่เป็นอันตรายต่อแรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,อารมณ์ในการแต่งกลอนนั่นเอง(เรื่องนี้สำคัญมาก) แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,เป็นสิ่งที่สามารถถูกแย่งชิง(ปล้น)ไปได้ พูดไปแล้วหลายคนอาจจะไม่เชื่อว่า แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝันจะมีใครที่ไหนสามรถปล้นไปได้ ขอบอกว่าเป็นเรื่องจริงครับ จริงอย่างที่สุด เรื่องแปลกประหลาดนี้เกิดขึ้นมานานหลายปีแล้ว ไม่ต่ำกว่า 6-7 ปี เป็นสิ่งที่ผมสังเกตพบ และเจอมากับตัวเองบ่อยๆ ซึ่งผมยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้กับใคร วันนี้จะมาเล่าที่นี่ เป็นครั้งแรกและเป็นที่แรก ข้อควรระวัง อย่าให้ใครมาแย่งหรือปล้น แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝันของเราไป แรงบันดาลใจหหรือไฟแห่งฝัน สามารถถูกผู้อื่นมาแย่งชิงไปได้สองช่องทาง คือ ๑. ทางข้อความส่วนตัว เมื่ออยู่ดีๆ มีผู้ส่งข้อความส่วนตัว(PM)มาหาเราในลักษณะสอบถาม หรือชวนสนทนาในบางเรื่อง เมื่อเราอ่านนและเขียนข้อความตอบกลับไป ก็จะเกิดการถ่ายเท-ถ่ายโอน แรงบันดาลใจหรือไฟแห่งฝัน จากผู้ที่มีมากกว่า ไปหาผู้ที่มีน้อยกว่า มีความเป็นไปได้ว่า การจะมีการ โอนจากเราไปหาเขา หรือจากเขามาหาเรา หลักการก็มีอยู่ว่า จะมีการถ่ายเทจากผูที่มีมากกว่า ไปให้คน ที่มีน้อยกว่า ดังนั้นในบางครั้ง เมื่อมีผู้ส่งข้อควมส่วนตัวมาหาเรา ก็อาจจะเป็นการมอบกำลังใจ,ไฟแห่งฝัน มาให้เรา หรืออาจจะมาสูบเอาจากเราไปก็เป็นได้ทั้งสองแบบ ๒.การโพสต์ข้อความลงบนเว็บ ไม่ว่า ข้อความที่โพสต์นั้น จะเป็นแค่การแสดงความคิดเห็นธรรมดาๆ หรือ เป็นข้อความที่เป็นบทประพันธ์ที่เป็นร้อยกรอง เช่น กาพย์ กลอน โคลง ก็ตามที ทันทีที่มีผู้มาโพสต์ข้อความต่อท้ายจากเรา แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน, อารมณ์ในการแต่งกลอน ของเรา ก็จะถูกดูดไปให้คนนั้น(คนที่มาโพสต์ทีหลัง) ดังนั้น คนที่มาโพสต์ข้อความต่อจากเรา ก็จะเป็นคนที่ได้รับ แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,อารมณ์ในการแต่งกลอนของเราไป ซึ่งผมเรียกอาการนี้ว่า การถูกแย่งชิง แรง บันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,อารมณ์ในการแต่งกลอน ซึ่งการถูกแย่งชิงนี้ บางครั้งอาจจะสูญเสียไปแค่เล็กน้อย(30% ยังเหลืออีก 70%) ยังฟื้นฟูได้เร็ว สูญเสียปานกลาง(70% เหลือ 30-40%) ซึ่งการจะฟื้นฟูได้ก็คงจะใช้เวลานานหน่อย หรือสูญเสียทั้งหมด(100%)ซึ่งก็คงยาวนานกว่าจะฟื้นตัวได้ อาจหลายเดือน อาจเป็นปี หรือนานมากกว่านั้น การที่จะสูญเสียมาก สูญเสียน้อย ก็ขึ้นอยู่กับแรงบันดาลใจที่มีอยู่ว่า มีมากมีน้อยเท่าไหร่ กำลังใจเข้มแข็งแค่ไหน เพราะฉะนั้น เรื่องที่ต้องระวัง เพื่อรักษาแรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน, อารมณ์ในการแต่งกลอนของเราไว้ ไม่ให้ใครมาแย่งชิงเอาไปได้ก็คือ ๑.ระวัง เรื่องข้อความส่วนตัว ๒.ระวังเรื่องการโพสต์กลอน อย่าให้มีผู้ใดมาโพสต์ต่อท้าย-หลีกเลี่ยงการเข้าต่อกลอนในกระทู้ที่ มีคนเข้ามาตอบมากๆ เพราะการเข้าไปโพสต์ในกระทู้ลักษณะนี้ เพียงไม่นานก็จะมีผูข้ามาตอบแน่นอน ๓.ในกรณีที่มีผูเข้ามาตอบข้อความกระทู้ต่อจากเรา ให้รารีบกลับเข้าไปตอบต่อเพื่อชิง แรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน กลับคืนมา อย่าปล่อยให้เขาแย่งชิงไปได้(ก็แย่งกันไปแย่งกันมาแบบนี้ ทางที่ดีคือ หลีกเลี่ยงการตอบกระทู้ และการถูกผู้อื่นตอบกระทู้ดีที่สุด) เขียนมาถึงบรรทัดนี้แล้ว ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ ส่วนวิธีฟื้นฟูแรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,อารมณ์ในการแต่งกลอน ผมไดเขียนไว้ข้างบนแล้ว ในการเลือกใชวิธีฟื้นฟู ก็แล้วแต่สุดแต่ใครจะใช้วิธีไหน วิธีที่ ๑ กับที่ ๓ ก็คือ การฟื้นฟูด้วยการพยายามจุดไฟด้วยตนเอง ส่วนวิธีที่ ๒ เป็นการไปแย่งชิง หรือขอแบ่งปันแรงบันดาลใจไฟแห่งฝันมาจากผู้อื่น ซึ่งวิธีนี้ ไม่นานก็จะถูกผู้อื่นมแย่งชิงกลับ(ไม่อยากแนะนำ) การรักษาแรงบันดาลใจ,ไฟแห่งฝัน,อารมณ์ในการแต่งกลอนของเราไว้ ก็เพื่อจะได้มีกำลังใจ เขียนกลอนออกมาทุกๆวัน และเมื่อวันใดที่เราหมดสิ้นกำลังใจในการเขียน ก็จะได้รู้จักวิธีฟื้นฟู กำลังใจให้กลับคืนมา บทกลอน อันเรี่ยวแรง กำลังใจ ไฟแห่งฝัน สิ่งสำคัญ อย่าให้ใคร ไหนมาแย่ง ส่งข้อความ ยามต่อกลอน ควรระแวง อาจมีผู้ มาปันแบ่ง จากเราไป กำลังใจ ไฟแห่งฝัน ต้องหมั่นฟื้น เพื่อกลับคืน เพื่ออยู่คู่ กับเราใหม่ อย่านิ่งเฉย ปล่อยดูดาย สลายไฟ หมดแรงใจ กลอนก็หด หมดอารมณ์ เชื่อก็เป็นบุญ....ไม่เชื่อก็เท่ากับยังไม่หมดกรรม....เหอๆๆๆๆ นักเลงเพลงยาววววว  |
||
|
6
เมื่อ: 02 กรกฎาคม, 2563, 11:57:37 PM
|
||
| เริ่มโดย gintanagan - กระทู้ล่าสุด โดย gintanagan | ||
|
ในมุมหนึ่งของใจใครจะรู้ มีเธออยู่ลึกๆยังนึกถึง แม้เราลบจบกันจนปั้นปึง ทำไมจึงลืมยากแม้จากไกล คืนนี้ดาวลับตาท้องฟ้าหม่น มีเมฆฝนบังบดความสดใส เช่นกับฉันเงาสลัวคลุมหัวใจ น้ำตาไหลทุกข์ทนอยู่คนเดียว ต้องนานสักแค่ไหนใยจะพ้น ในวังวนความเหงาใจเปล่าเปลี่ยว พันธนาการหัวใจจักคลายเกลียว เลิกยึดเหนี่ยวรักช้ำเพียงลำพัง gintanagan 2/7/63 |
||
|
7
เมื่อ: 02 กรกฎาคม, 2563, 12:59:16 PM
|
||
| เริ่มโดย นักเลงเพลงยาว - กระทู้ล่าสุด โดย นักเลงเพลงยาว | ||
|
บ่นจาภาษากลอน ตอน กำลังใจ,ไฟแห่งฝัน (ต่อจากข้างบน) พูดถึงกำลังใจ,ไฟแห่งฝัน, แรงบันดาลใจในการแต่งกลอน,อารมณ์กลอน, วิญญาณกลอน,องค์กลอนฯลฯ หากหมดไปแล้ว เริ่มท้อแท้ แต่งกลอนไม่ออก จดๆจ้องๆ เขียนได้เพียงสาม-สีบรรทัดก็ต้องล้มเลิก ไม่มีกำลังใจจะเขียนต่อ ก็ไปหยุดพัก รอเวลาเพื่อมี กำลังใจเขียนใหม่........................ แล้วถ้าเกิดรอแล้วรอเล่า กำลังใจก็ยังไม่กลับมา ทำไงดี....??  อันนี้ก็ตัวใครตัวมันละครับพี่น้อง ๑. อันดับแรก ก็ต้องพยายามฝืนตน แต่งกลอนให้จบสัก ๑ บท สีวรรคหรือสีบรรทัดก่อน แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากแค่ไหนก็ต้องพยามยามฝืนทำให้ได้ ๒. ถ้าไม่เลือกวิธีแรกก็ให้เลือกวิธีที่สอง คือเข้าไปในกระทู้(กลอน)ของผู้ใดผู้หนึ่ง แล้วพยายาม ฝืนใจ แต่งตอบเป็นกลอนให้ได้อย่างน้อย ๑ บทสี่วรรค (ทังข้อ ๑ และ ขอ ๒ นี้ จะเป็นการพยายามขับเคลื่อนความคิดและสมอง เพื่อให้ได้แรงบันดาลใจกลับคืนมา) ๓. ถ้าทำทั้งสองขอนี้แล้ว ยังไม่ได้ผล ให้ใช้วิธีรักษาด้วยยาหม้อ นั่นคือ ให้หันไปเขียนบทประพันธ์ ชนิดอื่น เช่น เขียนโคลง เขียนกาพย์ เขียนร่าย เขียนกลอนสี่ หรือเขียนอะไรก็ได้ที่เป็นบทความประเภทร้อยแก้ว รวมไปถึงการ โพสต์เพลง โพสต์คลิป ต่างๆ เพื่อช่วยกระตุ้นและขับเคลื่อนความคิด ทั้งสามวิธีนี้ ก็จะช่วยฟื้นฟูกำลังใจ,ไฟแห่งฝัน,แรงบันดาลใจ,อารมณ์ในการแต่งกลอนได้ประมาณ 30-40% เมื่อทำบ่อยๆ เรื่อยๆ ในที่สุดก็จะกลับมามีกำลังใจในการแต่งกลอนไปเอง บทกลอน กำลังใจ เขียนกลอน ห้ามนอนเขียน ต้องหมั่นเพียร ฝ่าฟัน ประจัญฝ่า ฝืนรู้สึกนึกข่มอารมณ์พา จรดปากกาแต่งไปให้จบกลอน หากว่าลองทำแล้วยังแห้วอยู่ ก็จงสู้ทำไปให้ได้ก่อน บทประพันธ์อย่างอื่นมีดื่นดอน ก็จงร่อนออกมาขัดตาจน... แม้ลองอย่างอื่นแล้ววี่แววไร้ ร้อยแก้วไงเขียนเถิดคงเกิดผล ขับเคลื่อนคมความคิดจิตของตน เกิดเป็นคนต้องสู้อย่ารู้วาย. นักเลงเพลงยาววววว |
||
|
8
เมื่อ: 02 กรกฎาคม, 2563, 11:49:47 AM
|
||
| เริ่มโดย Wirin - กระทู้ล่าสุด โดย Wirin | ||
|
หยาดน้ำใสไหลรินแผ่นดินชุ่ม เขียวชอุ่มพุ่มพฤกษ์รู้สึกได้ วสันต์สาดดาษดื่นชื่นดอกใบ เหล่าต้นไม้ใบหญ้าพางอกงาม ลมพลิ้วผ่านซ่านเย็นเป็นจังหวะ ปลิวปะทะไผ่โอนโยกโยนหวาม ออดอ้อยอิ่งอิงเสียดเบียดกันตาม ทั่วเขตคามยามเช้าเย้ายวนตา ฤดูเปลี่ยนเวียนผันฟ้าวันใหม่ ปลุกพงไพรให้ตื่นชุ่มชื่นป่า แว่วขับขานดุเหว่าเคล้าพนา ร้องเริงร่าว่าวสันต์นั้นมาเยือน วิริน ๒/๗/๖๓ |
||
|
9
เมื่อ: 01 กรกฎาคม, 2563, 08:07:58 PM
|
||
| เริ่มโดย นักเลงเพลงยาว - กระทู้ล่าสุด โดย นักเลงเพลงยาว | ||
|
บ่นจาภาษากลอน ตอน เขาจะรู้ไหมนั่น พูดถึงการแต่งกลอน โดยเฉพาะกลอนที่แต่งยากๆ อย่างพวกกลบททั้งหลายแหล่ ภายหลังจากลงมือแต่งแล้ว สิ่งที่สำคัญมากๆคือ ต้องตรวจตราแก้ไข ไม่ให้มีข้อผิดพลาด ก่อนนำลงเผยแพร่ต่อสาธารณะชน หรือต่อผู้รู้ เพราะการกระทำอะไรที่ยิ่งยากๆ โอกาส ผิดพลาดก็ย่อมเกิดขึ้นได้โดยง่าย หากไม่ระวังให้ดีแทนที่จะเป็นเกียรติยศ อาจจะต้อง กลายเป็นการถูกเย้ยหยัน ดูถูกดูแคลนจากคนอื่นๆไป เพราะฉะนั้น สิ่งสำคัญคือ ต้อง ตรวจตราดูให้ดีว่า ถูกต้องครบถ้วนแล้ว จึงค่อยนำลงเผยแพร่ พูดถึงกลบทแล้ว ก็อยากจะฝากสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อเพื่อนนักกลอนและผู้อ่านทั้งหลายว่า "การทำอะไรที่มันยากๆเกินไปเนี่ยะ มันก็ต้องใช้กำลังความคิด ความมานะพยายาม แรงบันดาลใจ ความอดทนต่อความยากลำบากเพิ่มมากขึ้นเป็นสองหรือสามเท่าของการแต่งตามปกติ" เคยเห็นคนที่แต่งกลอนยากๆ อย่างเช่นพวกกลบทที่แต่งยาก หรือกลอนที่แต่งเล่นอักษร เล่นคำอย่างแพรวพราวไปหมด แต่ภายหลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่นัก คนแต่งก็มักจะหมดแรงใจ หมดแรงบันดาลใจจะแต่งกลอนอีกต่อไป เพราะว่าใช้พลังงานมากเกินตัว หรือสิ้นเปลืองเกินไป แรงบันดาลใจ หรือไฟแห่งฝัน เป็นสิ่งที่ใช้แล้วหมดได้ครับ แต่ก็สามารถจะปลุกฟื้นให้กลับมีใหม่ ได้เช่นกัน ขึ้นอยู่ที่ใครจะรู้วิธีหรือไม่ บทกลอน: กลบท(ไม่ระบุชื่อ) เล่นกับกลอน เกินไปเกินไฟฝัน กำลังใจ ใช้ครันใช้ผันเปลี่ยน- แปลงอักษร เป็นสื่อเป็นมื้อเวียน จนจวนเจียน สิ้นแรงสิ้นแสงไฟ ก็หยุดพัก เพียงครู่เพียงฟูฟื้น เรี่ยวแรงคืน เหมือนเดิมเหมือนเติมใหม่ ค่อยสืบสาน กลอนศิลป์กลอนกินใจ ด้วยร่าเริง สดใสสดใหม่กานท์ กฏกลบท...๑. แต่งเป็นกลอนแปด ๒. ซ้ำคำที่ ๔ กับคำที่ ๖ ในทุกวรรค นักเลงเพลงยาววววว  |
||
|
10
เมื่อ: 01 กรกฎาคม, 2563, 01:55:32 PM
|
|||
| เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
|||