ชีวิตคือการเดินทางไปข้างหน้า
วันคืนและเวลาไม่เคยห่วง
ยามตะวันลับตาฟ้าทั้งปวง
ให้แสงจันทร์ส่องสรวงเข้าอีกคืน

ความรักจริงจากใจไม่เหนี่ยวรั้ง
แม้ครู่ครั้งทั้งยามหลับและยามตื่น
ก้าวเดินต่อเพื่อตำนานเฉกวานซืน
อย่าฟุ้ง, ฝืนอดีตอันไม่ผันมา

เราใช้โลกใช้ร่างอย่างเหนื่อยอ่อน
ภายใต้เงาสะท้อนคนเบื้องหน้า
หรือเราเปลี่ยนตำนานกาลเวลา
ภายใต้สุขทุกค่าของนาที


สิริวตี

อำพนโอภาสพื้น..........โพยมพราย
เพียงครู่เดียวกลับกลาย.. หม่นฟ้า
ปุยเมฆเกลื่อนกระจาย....กลืนกลบ
ราวดับรวิล้า...............หมดสิ้นแรงสูร

อารมณ์แปรเปลี่ยนคล้าย..อาภา
สว่างสลับมัวหม่นครา.....คาบคล้อย
เวียนเกิดดับนับคณา......วนอยู่
เจือสุข โศก เศร้าสร้อย...คละเคล้าใจเสมอ

วางลงปลงตกแล้ว........จึงเบา
มืดสว่างฤๅทึมเทา.........เช่นนั้น
ครองจิตมิยึดเอา...........ปรุงแต่ง
คือตัดสกัดกั้น..............หั่นให้กรรมหาย

มณีฉาย

 

ฟากฟ้า  สายลม  ดวงอาทิตย์  ความหวัง   จันทร์ฉาย  สิริวตี


ดวงอาทิตย์สถิตย์หล้าแล้วลาลับ
จันทร์ฉายสลับ..ส่องแทนดั่งแดนสรวง
ฟากฟ้าอร่าม..งามสกาว..หมู่ดาวดวง
สายลมหน่วง..พัดพริ้ว..เย็นผิวกาย

สิริวตี..กวีน้องหากมองเห็น
ความร่มเย็น..สุขอนันต์ยามจันทร์ฉาย
ความสงบ..สยบเยือน..มิเคลื่อนคลาย
คราเดือนหาย..โศกเศร้า..หงอยเหงาทรวง


Jannjao 

@ กาพย์กลอนสอนร้องเล่น......สิโศกเว้นสนุกรอ
ร้อยเริ่มคิดคำก่อ..................จะหยอกล้อทะลึ่งรัว

@ ย้ำย้ำอย่าหักหาญ.............ริฉันท์กานท์สยองกลัว
แน่! บ้างอาจมีมั่ว.................ก็ช่างหัวติเตือนไป

@ จดจารจนชาญเชี่ยว..........ระริกเลี้ยวระรื่นไหล
สืบสานกานท์กลอนไทย.........ระบือไกลไสวงาม

สาลินีฉันท์ ๑๑

เรียนเพื่อน ๆ

ใคร่ขอเชิญไปคลิก กระทู้ที่อ้างอิงไว้
จะได้ทราบความคิดของผู้รังสรรค์ครับ

ส่วนที่ผมประสงค์ ให้คงเกณฑ์ เอกโท
ก็ได้แสดงไว้ในกลอนด้านล่างแล้ว

...ร้อยกรอง เฉกเช่น ดนตรี
เริ่มที่ จังหวะเหมาะ เสนาะเสียง
ให้อารมณ์ ขมโศกสุข เพียบเครื่องเคียง
ร่ำร้อยเรียง เพียงสบายสบาย คลายเหงากัน

...เพิ่มเกณฑ์กฎ ข้อกำหนด ฝึกสามารถ
ชาญฉลาด เฉลียวมี ดีสร้างสรรค์
คำเหมาะสม แข่งข่ม คมประชัน
ประเด็นสำคัญ แบบฉบับ ลับฝีมือ

ขอบคุณครับ
และเป็นพิเศษ คุณอทลิทท์ ครับ

* หากสังเกต
โคลงที่ผมนำเสนอ ได้เพิ่มเกณฑ์ให้ แต่ละบาท
ส่งรับสัมผัสอักษร ระหว่าวรรคหน้ากับวรรคหลัง ด้วยครับ

ฟากฟ้า
บอกเขาทีเถอะว่ายังเป็นห่วง
แม้บางความผูกพันเช่นฝันลวง
ก็ไม่อยากทักท้วงความครั้งนั้น

สายลม
จงโอบกอดและห่มคราวโศกศัลย์​
กระชับความคะนึงหาคราห่างกัน
และมอบวันแต่ละวันบันดาลใจ

ดวงอาทิตย์
โปรดมอบสิทธิ​์แห่งฝันวันฟ้าใหม่
คืนค่ำ, จันทร์ลับดาวดับไป
จะมีเช้าสดใสในอีกเช้า

ความหวัง
ขอจงมีกำลังดังก่อนเก่า
แม้วันนี้ไม่เหลือเพียงเพื่อเรา
รู้ไว้ยังบางเบาในถ้อยคำ

จันทร์ฉาย
คืนมนตราห่างหายไปหลายค่ำ
หวังดวงดาวพราวผืนแห้งพื้นดำ
เริงร่าร่ายระบำบอกฝันดี

สิริ​วตี​