จึงดำเนินเดินหน้าท่องป่าใหญ่
ทางมุ่งไปตัดเข้าทิวเขาแถว
ชะนีค่างบ่างลอบทั่วขอบแนว
นกไพรแจ้วขันกู่หาชู้มัน

ธรรมชาติสดใสวิไลสม
เริงอารมณ์รสรื่นสุขชื่นฝัน
ตกในบ่วงห้วงล้ำเกินรำพัน
หฤหรรย์มนต์ป่าวนาเคียง

ชายไม้ล่นพ้นช่องเป็นท้องทุ่ง
ทิวหน้ามุ่งเนินดินได้ยินเสียง
แว่วกรีดร้องก้องดังหูฟังเพียง
ยินหนึ่งเสียงสตรีลั่นสนั่นไพร


Jannjao

เอารักมาโอบล้อม
สยบยอมก่อนสูญสลาย
ทรงจำมิจางคลาย
หลอมต่างกายต่างหัวใจ

ถนอมหวานสวาท
ณ อำนาจบนกลอนไป
รื่นรมย์ความหมายใด
คำรักนี้ความหมายนั้น

มิหมดบันทึกถ้อย
รวมร่วมร้อยเจนจำนรรจ์
ยอมมาสมานฉันท์​
ก่อนปีใหม่ใกล้เข้ามา

สิริวตี

เขาขับเบนซ์ดูดีมีระดับ
ส่วนฉันขับยาริสคอยอิจฉา
เขาแต่งหล่อดูดีมีราคา
ฉันแต่งตัวธรรมดาหน้าเชยเชย

(แต่บางทีอาจมี...)

เขาทำธุรกิจผิดกฎหมาย
เงินมากมายได้มาไม่เปิดเผย
ถูกจับกุมหลายข้อหาไม่น่าเลย
ต้องลงเอยนอนคุกถูกจองจำ

ฉันค้าขายเล็กน้อยไม่ค่อยยุ่ง
นั่งตบยุงจับเจ่าเช้ายันค่ำ
รายได้น้อยแต่สุขใจที่ได้ทำ
อยู่ในศิลในธรรมมุ่งกรรมดี
 

อย่า อยู่ อย่าง อยาก

ฉันท์ อยากส่งเสริม (ลหุ ๘)
ผัง : ​ค คค ลลค

@ ​อย่า ลุ่มหลง สติหลุด
อยู่ พึงผุด สุขะเลิศ​
อย่าง เมตตา ระอุเถิด
อยาก ธรรมเทิด มุเสมอ

ตะวันแจ้งแสงรอบจับขอบฟ้า
ภาพเบื้องหน้าเขม่าทั่วทั้งตัวขน
คชสารชาญไพรไฟเผาจน
ทับรวมปนเปะปะคละคลุ้งกอง

กลิ่นช้างเนื้อเบือหน้าเหม็นคราหนัก
เพลิงผลาญนักเผารวนชวนสยอง
สี่เท้าใหญ่ใฝ่ทรามถือตามครอง
ถูกมนต์ต้องคุณไสยฝูงไพรดำ

อวิชามหาเวทย์คือเจตครอบ
คาถาลอบเสกใครไถลถลำ
กรรมเจ้าป่าชะตาข้องถูกจองจำ
เป็นทาสทำร้ายใช้วสนัยมาร

"จันทร์"ดำเนินเดินทุ่งเลาะมุ่งทิศ
แหวนศักดิ์สิทธิ์อเนกคุณเกื้อหนุนหลาน
ฤาษีกสิตมอบไว้ป้องภัยพาล
ก่อนรัตติกาลคืนพรุ่งข้ามคุ้งแคว


Jannjao

ผัง : ลคลค คค ค22
22 สัมผัสอักษรกัน

ริเริ่ม : นกโก๊ก Pantip
นกผี * กวีคำผวน


@ สงบเสงี่ยม เจียมตัว ไม่มัวหมอง
ประคับประคอง การกิจ ผ่องสุกใส
ประจักษ์ประเจิด เลอเลิศ "จริง" จากใจ
พระธรรมไสว ใต้หล้า ดั่งเมืองแมน