ครืน.ครืน.ครืน.ดังเปรี้ยงสำเนียงฟ้า
วิชชุดากระพริบ..ส่งแสงฉาน
ลมกระหน่ำเกรียวกราวอยู่ยาวนาน
มองน้ำผ่านลงสู่พื้น..ธรณี
เขาบอกฟ้าร้องไห้..เป็นสายฝน
หนึ่งใจคน..ยามมองก็หมองศรี
ฟ้าและคนคงเหงาเศร้าฤดี
ร่วมวิถีความต่างมิห่างไกล
น้ำตาฟ้าพร่างพรมสายลมโบก
ความวิโยคเป็นเพื่อนมิเคลื่อนไหว
น่าสงสารฟ้า-เรา..ต่างเหงาใจ
โดนเขาหลอกเรื่อยไปทำใจตรม
ฟ้าหลังฝน..งดงามตามคำว่า
อุปมาเปรียบไป..ใจขื่นขม
ไม่เหลือรอยคนเคียง..รักเพียงลม
หลังน้ำตาฟ้าพรม..ตรมดั่งเคย
น้ำตาคนรินเลือน..รอยเปื้อนแก้ม
น้ำตาฟ้าแต่งแต้ม..หลั่งเฉลย
มาปลอบขวัญ..คนเศร้าอย่างเขาเปรย
หรือเยาะเย้ยถากถาง..คนอย่างเรา
น้ำตาฟ้ากับคนบนใบหน้า
เสียน้ำตาจะโกรธ..ฤาโทษเขา
คิดแต่รักเคียงคู่..ลืมดูเงา
เธอไม่เอานึกโกรธจะโทษใคร
ถือเป็นโชคยังดี..ยังมีฟ้า
โอบชีวาเป็นเพื่อนคอยเยือนใกล้
จะเยาะเย้ยหรือลอบ.คอยปลอบใจ
ก็ยังไม่..ลืมเลือนเสมือนเธอ
ปั้นถ้อยคำเป็นกลอนในตอนว่า
น้ำตาฟ้า..ย้ำดังอย่าพลั้งเผลอ
อันเหรียญมีสองด้าน..เรื่องที่เจอ
คิดเสมอ..อาจไม่เหมือน.ที่เรามอง....@29-3-47..แก้ไข 14-3-51
.gif)