ค้นโต๊ะเตียงตู้ยาหาใบนัด
แนบกับบัตรคนไข้ยื่นให้หมอ
ยอมทนนั่งนั่งทนทนนั่งรอ
อ้าปากหวอแสนนานมิขานเรา

เบื่อแสนเบื่อเมื่อไรจะได้ตรวจ
ปวดแสนปวดอย่างแรงขาแข้งเข่า
กินยาต้มขมขางมิสร่างเซา
จึงรีบเข้าไปถามถึงหรือยัง

ลุงเพิ่งมาตะกี้เลขที่ร้อย
รอสักหน่อยสักครู่อยู่ข้างหลัง
อย่ามัวคุยกับใครจงให้ฟัง
ทำเสียงดังฟังไม่ชัดถูกลัดคิว

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหัวใจแป้ว
จวนเที่ยงแล้วปากหาวข้าวก็หิว
ทะลึ่งลุกหน้าเหินเดินตัวปลิว
ว่าฉุนฉิวเรียกดังดังหูไม่ดี

ความดันต่ำทำให้ในหูอื้อ
ควรเรียกชื่อซ้ำซ้ำย้ำถี่ถี่
โดยเฉพาะกานกานขานพีพี
ส่วนมากมีดาษดื่นเป็นหมื่นพัน

ยินครั้งใด กาน-พี รี่ถลา
มิใช่เรานี่หว่าช่างน่าขัน
เปลี่ยนชื่อใหม่ดีกว่าอย่าซ้ำกัน
หมอเรียกพลันคนอึง..ต๊ะ ตึ่งโมง

คุณต๊ะ ตึ่งโมง ตรวจวัดความดันค่ะ
อา...ครับผม...

 

มีแต่คนเยี่ยม ไม่มีคนชม น้อยใจจังเยย

 

สวัสดีครับ พี่พ่อ ท่านขอรับ
ผมตามจับ ชายซน เป็นคนบ้า
ยังไม่พบ หลบหนี ศรีธัญญา
พอรู้ว่า เปี้ยนป้วน กวนแถวนี้

ร่างผอมซูบ รูปหน้า อัปาลักษณ์
หัวเราะลั่น ฟันหัก สักห้าซี่
เดินไม่หยุด พูดเป็นกลอน ฟ้อนก็มี
หลายวันที่ ผ่านมา ยาไม่กิน

อาชีพเดิม เริ่มเฮ ลิเกเก่า
ร่างทรงเจ้า เฝ้าโกดัง เอาทั้งสิ้น
สูบบุหรี่ ดื่มสุรา เป็นอาจิณ
เคยด่าวดิ้น สติหก ตกต้นตาล

สำคัญตน คนดี มีความรู้
ว่าเป็นครู หมอจิต ขับพิษสาร
เอ่ยอกหัก รักซึ้ง ถึงดวงมาลย์
ป้อนคำหวาน ฝากตัว หญิงทั่วไป

คนรู้ทัน หันเท้า วิ่งเข้าวัด
ช่วยสมภาร การจัด บุญวัดใหญ่
ชอบทำนาย ทายหวย เฮงซวยไป
อยู่นี่ไง ไล่จับ กลับโรงบาล

เขียนกลอนไม่ได้เกลาถูกจับเสียแล้ว
อยู่โรงบาลโพสกลอนได้ไหมคะหมอ

 

เป็นมะโหกแน่นดานทวารหนัก
เต้นตึกตักวาบเสียวเดี๋ยวใจสั่น
ยากกำหนดเยี่ยวหยุดท่ออุดตัน
เลือดความดันขึ้นลงไม่คงวา

นั่งเหม่อมองของหวานน้ำตาลสูง
ลูกหลานจูงบีบนวดปวดแข้งขา
จับหนังสือเขียนอ่านควานแว่นตา
ยินพูดจาเสียงไกลใช้หูฟัง

ดื่มเบียร์แก้วแล้วกันดันเจ็บตับ
กระดูกทับเอ็นน่องพองไหล่หลัง
ยกแบกหนักพักใหญ่ไตผุพัง
ฝุ่นเข้าดังจามจัดเป็นหวัดไอ

ท้องอืดอัดย่อยยากปากฟันหลอ
ตำมะกอรสเผ็ดอี้เล็ดไหล
คอยบั่นทอนอ่อนเพลียละเหี่ยใจ
แต่เก่งจริงหมอไทยไร้เทียมทาน

ทั้งผ่าตัดค้ดเลือดเชือดเนื้อร้าย
สามวันหายเสร็จสรรพไล่กลับบ้าน
รอยแผลแห้งสนิทปิดอาการ
กว่าอีกนานหมดแรงเชื้อแย่งรุม

ร้อยแปดโรคนับไข้สู้ได้หมด
นี่เหลืออดเจ็บจังหนีบหนังตุ้ม
นุ่งกางเกงรูดซิปรีบออกมุม
เพราะความซุ่มซ่ามหนอหมอช่วยไว...อูยยยย

รพีกาญจน์

ไหลจากถุง มุ่งตรง ลงสู่สาย
เข้าร่างกาย ปลายมือ ทีละหยด
ยังไหลเอื่อย เรื่อยไป ไม่ละลด
พอน้ำหมด ถุงหาย หลายชั่วโมง

นอนเหยียดกาย หงายเอียง บนเตียงแคบ
เจ็บปวดแปลบ ประดัง สันหลังโก่ง
มันลุกลาม ตามเติม เริ่มเชื่อมโยง
แถบชายโครง ตราตรึง ถึงทรวงใน

ทั้งไอจาม ไข้หวัด คัดจมูก
ลมเย็นถูก สะท้าน มานสั่นไหว
อาการของ ท้องเสีย เพลียเหลือใจ
พ้นมาได้ สองวัน มิบรรเทา

หมอตรวจถาม ตามติด วินิจฉัย
สาเหตุใหญ่ มองย้อน แต่ก่อนเก่า
มิคำนึง ถึงสังขาร งานหนักเบา
พอย่างเข้า บั้นปลาย กายทรุดโทรม

พอผอมแห้ง แรงน้อย โรคคอยทัก
น่าผ่อนพัก กลับรุก สนุกโหม
จังหวะให้ ไวรัสกรู เข้าจู่โจม
หวังพึ่งโอม ฤทธิรุทธ ก็สุดทาน

มากอาการ ทานยา ห้าชนิด
เพื่อพิชิต โรคัง หมายสังหาร
มันหรือตู อยู่หรือไป คงไม่นาน
คืนสู่บ้าน อภิรมย์ หรือ จมวัดดอน

กลับเข้าไปนอนหยอดน้ำเกลืออีกคืนกับวัน เกี่ยวกับทางเดินหายใจ
หัวหมุนติ้วๆยังแต่งกลอนไม่ได้ สี่ปีที่แล้วก็เช่นนี้แหละ เหนื่อยจริง
 

" พอกันที "

ถึงเกิดช้ากว่าปีทีหลังข้า
ยังถือว่าเป็นเกลอเสมอเพื่อน
นับทิวาราตรีหลายปีเดือน
จะบิดเบือนสักครั้งยังมิทำ

ของอร่อยกร่อยหวานเราทานร่วม
ยามบ้าบวมปากหวอหัวร่อขำ
คราเจ็บจุกทุกข์ทนบ่นพึมพำ
ยังจดจำกัดกรอดลอดปากดัง

ข้าไปไหนไม่เหงาเจ้าตามด้วย
สร้างยิ้มสวยขวยเขินเมินขึงขัง
เอ่ยวาทะจ๊ะจ๋าชวนน่าฟัง
ดุจมนต์ขลังติดตรึงซึ้งอุรา

เป็นประจำทำนุถนอมเจ้า
ทุกค่ำเช้าปกปักแลรักษา
คอยคุ้มครองป้องภัยใดนานา
เลิศเลอค่าเก็บกันอยู่ชั้นใน

ผ่านฝนพราวหนาวร้อนตอนหกสิบ
ผ่านสุกดิบแล่เนื้อบดเกลือใส่
ผ่านด้าวแดนแคว้นเขตประเทศไทย
ผ่านสิงห์เหนือเสือใต้ไล่กระทิง

เหตุไฉนใจดำหนอทำข้า
สิบวันกว่าเจ็บปวดรวดร้าวยิ่ง
จำสะบัดตัดเยื่อใยไม่รักจริง
พรุ่งถอนทิ้งจบกันนะฟันกราม

ปวดฟันกรามหลายวัน หมอให้หยุดยาละลายเลือดที่ทานประจำ
ครบเจ็ดวัน นัดถอนพรุ่งนี้ รวมปวดฟันกรามสิบวันละครับ ชะ อูย

รพีกาญจน์

 


น้องบอกกี่หนแล้วไม่เคยเชื่อกันมั่งเล้ย...เห้อ...!?
เนี่ยเห็นมะก็เลยต้องปวดฟันอยู่บ่อยๆ
เดี๋ยวซี่โน้นเดี๋ยวซี่นี้
ถอนแต่ละครั้งก็ต้องเจ็บทุกครั้งไป
แล้วกว่าจะตายอ้ายยังต้องเจ็บอีกกี่ครั้งฮี...!?
สู้ถอนครั้งเดียวหมดปากไม่ดีกว่าเหรอ....?
เจ็บเพียงครั้ง...ยังไม่ตาย...อิอิอิ

พรุ่งถอนทิ้งจบกันนะฟันกราม...

" จบสิ้นกันที "

ของเย็นร้อนอ่อนทานผ่านประเดี๋ยว
งับบดเคี้ยวสะกิดนิดวาบหวาม
สัมผัสจังดังคลื่นลื่นไหลลาม
แม้ไอจามแทบทรุดหยุดหายใจ

ลิ้นเจ้าเอยเคยอยู่คู่เคียงใกล้
แลบลูบไล้เพียงครั้งยังเสียวสั่น
ต่อมน้ำลายคายเมือกกระเดือกพลัน
ส่งเสียงลั่นอะเอ็ดเล็ดน้ำตา

เจ็บเจ้าเอยเคยเป็นเช่นนี้บ่อย
มันทยอยจากซ้ายย้ายวนขวา
สลับข้างล่างบนจนระอา
เร็วหรือช้าห่างถี่ทุกปีไป

ปวดเจ้าเอยเคยเริ่มจุดเดิมเหงือก
แล้วค่อยเสือกขึ้นขมับขยับไต่
คงขืนแค่นแน่นขึงตรึงติดใน
ยาพอกใส่กินแก้แค่บรรเทา

ฟ้าจะแจ้งแสงสลัวหัวเวียนหมุน
เสียงเคยคุ้นแตกพร่าซ่ากระเส่า
ลืมข้าวปลาอาหารทานไม่เอา
หน้าบูดเช้าเง้างอต่อถึงเย็น

หมอเจ้าขา...
เปิดปากอ้าซี่ไหนเมื่อได้เห็น
ถอนเลยครับจับกระชากหลุดรากเอ็น
ฟันกระเด็นเป็นสุขหมดทุกข์เอย

ตื่นแต่เช้าเตรียมไปขึ้นเขียงครับ

รพีกาญจน์

ฟันกระเด็นเป็นสุขหมดทุกข์เอย

" เช้าฟ้าใส "

กัดผ้าก๊อซห้องฟันถึงชั้นล่าง
เตรียมสตางค์รับยาอย่างผ่าเผย
กรามทั้งแถบแก้มซ้ายหายปลิดเลย
เหมือนไม่เคยปวดหนอทรมาน

มองข้างนอกชื่นตาฟ้าแจ่มใส
มองข้างในสีแสงสดสถาน
แพทย์ชายหล่อเพริศพริ้งพยาบาล
บริการผู้ป่วยด้วยฉับไว

พนักงานหน้ามนคนเข็นรถ
ร่างงามงดนักเรียนหญิงวิ่งขวักไขว่
ฝ่ายทันตโปร่งขาวพราววิไล
รังสีใสขาคะเอกซเรย์

สาวประเทืองกะตู้วู้อยู่ห้องบัตร
สาวเภสัชกรุ่มกริ่มยืนยิ้มเก๋
สาวการเงินชุดขาวราวกินเจ
สาวล้อเปลร่างเปรียวมากเรี่ยวแรง

ครึ่งชั่วโมงแล้วครับรอรับยา
ปวดพาราตราครกแค่สองแผง
สาวขายลอตเตอรีแก้มสีแดง
เธอขายแพงตัดใจบอกไร้ตางค์

หญิงชราหลังกงน่าสงสาร
ขายของหวานหยิบยื้อซื้อหนึ่งอย่าง
ยกขึ้นมา.บ้าบิ่น.กินหมดทาง
ไร้ฟันฟางมอบเด็กตัวเล็กไป

รับยาแล้วก็ขับรถกลับบ้านครับ

 

รพีกาญจน์

ขอขอบคุณความปรารถนาดีของคุณละอองดินและคุณลุงไพร
เห็นทีจะปฏิบัติตามไม่ไหวครับ ถอนหมดปากก็หมดหล่อสิครับ

" บ่ายฟ้าหม่น "

คงอีกวัน ชันเข่า นั่งเฝ้าบ้าน
ด้วยอาการ คลื่นเหียน วิงเวียนหัว
กอปรเหน็ดเหนื่อย เมื่อยหลัง ปวดทั้งตัว
ใจเต้นรัว แทบปลิ้น เพราะกินยา

ถอนฟันฟาง วางกลอน มินอนพัก
จับรถจักร ยานยนต์ ยามาฮ่า
บึ่งไปสวน กวนฮอร์โมน พ่นเชื้อรา
ถือมีดพร้า จัดแจง แต่งลำไย

ตัดก้านทิ้ง กิ่งห้อย ย้อยลงลุ่ม
กลางหนาพุ่ม ตัดราน ลมผ่านได้
เหลือรับแสง เช้าตรู่ ผลิชูใบ
คอยวันใหม่ แทงออก ดอกช่อบาน

ต้องสุ่มเสี่ยง เพียงหวัง ประทังอด
อนาคต อาจขม มิสมหวาน
ถูกปล่อยปละ ละเลย เคยนมนาน
ไร้รับการ ฟื้นฟู เหลียวดูแล

เอาแรงร่าง ต่างทุน จุนเจือช่วย
คงมอดม้วย ลากหาม เมื่อยามแก่
อยากตัดไม้ ไถดิน สิ้นเปลี่ยนแปร
น้ำขังแช่ ปลูกข้าว เอาจำนำ

คงอีกวัน ชันเข่า นั่งเฝ้าบ้าน
เหตุวันวาน เปียกปอน ตอนหัวค่ำ
เงยหน้าแหงน แถนบน ท่ามฝนพรำ
ด่าพึมพำ เป็นไข้ ใกล้สางตา

อย่าเบื่อคนแก่เน่อ เขียนอื่นไม่ออกกลอนมันตัน

รพีกาญจน์

คิดจะถอนทีเดียวเขี้ยวหมดปาก
ปวดซ้ำซากทรมานวารยังค่ำ
ฉีกของเหนียวเคี้ยวของแน่นแสนระกำ
เพื่อนเตือนว่าอย่าทำอาจถึงตาย

หากปวดบ่อยค่อยถอนทีละซี่
หลอซิดีมีโทษประโยชน์หลาย
ใช้ล็ดคหลอดดูดนมน้ำสบาย
แต่วุ่นวายพูดดังฟังไม่ชัด

คิดลองใส่เลี่ยมทองโชว์ของแท้
เดินตามตรอกตอนแก่กลัวถูกอัด
หยอดน้ำข้าวนอนฟากปากถูกงัด
ฟันแถวจัดบนล่างไม่เหลือเลย

ปล่อยประสายถากรรมชี้นำเถิด
อะไรเกิดเท็จจริงยอมนิ่งเฉย
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยซวยตามเคย
แฟนละเลยหนีห่างก็ช่างเรียม

รพีกาญจน์